رابطه آمادگی جسمانی و سلامت روانی درکارکنان یک دانشگاه نظامی

اهداف: ورزش و فعالیت جسمانی یک جنبه مهم از سلامت عمومی است که در آن افراد درگیر در مسئولیت شخصی شان برای ایجاد سطح بالایی از سلامتی و بهزیستی می شوند. نتیجه ورزش طولانی مدت آمادگی جسمانی است که باعث می شود فرد وظایف روزمره اش را به طور کارآمد و بدون خستگی انجام داده و در ضمن مقداری انرژی برای استفاده در اوقات فراغت برایش باقی بماند. بر این اساس در پژوهش حاضر به بررسی رابطه آمادگی جسمانی و سلامت روانی کارکنان یک دانشگاه نظامی پرداخته شد. روش ها: این تحقیق با روش مطالعه همبستگی انجام شد. به این منظور از میان کارکنان یک دانشگاه نظامی، نمونه ای به حجم ۳۲۶ نفر (۱۱۳ زن و ۲۱۳ مرد) با روش تصادفی انتخاب شدند و از آنها به طور انفرادی مجموعه آزمون های آمادگی جسمانی و پرسشنامه SCL ۹۰-R گرفته شد. یافته ها: تحلیل داده ها نشان داد که مردان از سطح بالاتری از آمادگی جسمانی و سلامت روانی برخوردارند. رابطه آمادگی جسمانی و سلامت روانی معنادار بوده و آزمون انعطاف پذیری بخش زیادی (۵/۱۳ درصد) از واریانس سلامت روانی (مخصوصا ابعاد بدنی سازی، وسواس-اجبار، افسردگی ، اضطراب و پرخاشگری) را تبیین می کند. شاخص توده بدنی (BMI) نیز رابطه مثبت و معناداری با مولفه بدنی سازی سلامت روان داشت به این معنی که افراد چاقتر میزان بالاتری از علائم بدنی سازی را گزارش کردند. نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاضر نقش آمادگی جسمانی و ورزش را در سلامت روان نشان داد و مشخص شد که نقش برخی از متغیرهای آمادگی جسمانی (مانند انعطاف پذیری) بیشتر از دیگر آزمونها است. با توجه به نتایج به دست آمده توجه بیشتر به برنامه های ورزشی و افزایش آمادگی جسمانی کارمندان ضروری به نظر می رسد زیرا در افزایش سلامت روان آنها موثر می باشد.

کلیدواژه ها:

آمادگی جسمانی ، سلامت روانی ، ورزش ، فعالیت بدنی