بررسی رابطه خودکارآمدی و حمایت اجتماعی ادراک شده با آمادگی به اعتیاد در سربازان خدمت وظیفه

زمینه و هدف: برخورداری سربازان از خودکارآمدی بالا و حمایت اجتماعی ادراک شده، باعث ایمنی آنها در برابر اعتیاد می شود و انطباق بیشتری را در محیط های نظامی به دنبال خواهد داشت. بنابراین پژوهش حاضر باهدف، بررسی رابطه خود کارآمدی و حمایت اجتماعی ادراک شده با آمادگی به اعتیاد در سربازان خدمت وظیفه شهر اردبیل، بود. روش ها: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود و جامعه آماری پژوهش را کلیه سربازان خدمت وظیفه شهر اردبیل در سال ۱۳۹۴ تشکیل می دادند، که از میان آنها با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی و طبقه ای ۱۶۸ سرباز به عنوان نمونه انتخاب شدند که درنهایت پرسشنامه ۱۵۰ سرباز قابل تحلیل بود. از پرسشنامه خودکارآمدی، حمایت اجتماعی ادراک شده و پرسشنامه آمادگی اعتیاد برای جمع آوری داده ها استفاده شد. برای تجزیه وتحلیل دادهها از آزمونهای ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بین خودکارآمدی و حمایت اجتماعی ادراک شده با گرایش به اعتیاد، رابطه منفی معناداری وجود دارد (p<۰.۰۱). همچنین، نتایج تحلیل رگرسیون آشکار کرد که تقریبا ۴۵ درصد از کل واریانس آمادگی به اعتیاد بر اساس خودکارآمدی و حمایت اجتماعی ادراک شده قابل پیشبینی است. نتیجه گیری: لذا با توجه به این نتایج پیشنهاد می شود حمایت اجتماعی بیشتری از سربازان خدمت وظیفه به عمل آید و در جهت افزایش خودکارآمدی آن ها برنامه هایی مدنظر گرفته شود. بنابراین اهمیت این متغیرها در پیش بینی از آمادگی در جهت ابتلاء به اعتیاد، همچنین پیشگیری از آن، قابل توجه است.

کلیدواژه ها:

Self-Efficacy ، Perceived Social Support ، Addiction Tendency ، Soldiers