بررسی شیوع بیماری ها و علل مراجعه بیماران بی خانمان به اورژانس بیمارستان امام حسین تهران از سال ۱۳۹۱ لغایت ۱۳۹۶

زمینه و هدف: بی خانمانی پدیده ای اجتماعی است که عوامل مختلفی در شکل گیری آن موثر هستند. این پدیده نامطلوب، بخش های مختلف مدنی و انتظامی جامعه را درگیر می کند. این مطالعه با هدف بررسی شیوع بیماری ها و علل مراجعه بیماران بی خانمان به اورژانس بیمارستان امام حسین از سال ۱۳۹۱ لغایت ۱۳۹۶ انجام گرفت. روش ها: مطالعه حاضر از نوع توصیفی گذشته نگر می باشد که در بیمارستان امام حسین (ع) تهران انجام شد. همه بیماران بی خانمان مراجعه کننده به بخش اورژانس بیمارستان امام حسین (ع) از سال ۱۳۹۱ تا سال ۱۳۹۶ بصورت سرشماری مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار جمع آوری اطلاعات چک لیست محقق ساخته که شامل اطلاعاتی از قبیل سن، جنس، فاکتورهای خونی، وضعیت ابتلا به هپاتیت B و C، ابتلا به HIV، کشت خون، کشت ادرار، کشت مایع شکم، علت مراجعه، تشخیص و پیامد نهایی بیماران بود که توسط پژوهشگر از پرونده بیماران که در بخش اورژانس بود، جمع آوری شد. یافته ها: تعداد ۱۳۰۲ نفر افراد بی خانمان مراجعه کننده به بخش اورژانس مطالعه شدند. بیشتر افراد بی خانمان (۹/۹۸%) مراجعه کننده مرد بودند. میانگین سنی کل بیماران بی خانمان برابر ۱۲±۴۵ سال بود. در بیماران بی خانمان مراجعه کننده به بخش اورژانس شیوع بیماری هپاتیت B، هپاتیت C و HIV به ترتیب ۳، ۳/۱۷ و ۶/۸ درصد بود. همچنین از نظر علت مراجعه، کاهش سطح هوشیاری (۳۰۷ نفر- ۶/۲۳ %)، ضعف و بی حالی (۱۶۲ نفر- ۴/۱۲ %)، تنگی نفس (۱۵۴ نفر- ۸/۱۱ %)، درد شکم (۱۳۴ نفر- ۳/۱۰ %) و تصادف با ماشین (۱۲۸ نفر-۸/۹ %) از شایعترین علل مراجعه افراد بی خانمان بود. از نظر تشخیص، MI دارای بیشترین فراوانی بود. پیامد نهایی ۱/۶۸ درصد بهبود یافته و ۷/۲۳ درصد فوت کرده بودند. متغیرهای سن، هموگلوبین و هماتوکریت با پیامد نهایی ارتباط آماری معنی داری داشت (P<۰.۰۰۱). نتیجه گیری: شیوع بیماری های هپاتیت B و C و ابتلا به HIV در افراد بی خانمان قابل توجه است. باتوجه به امکان انتقال این بیماری ها، باید برنامه ریزی های لازم با همکاری وزارت بهداشت و نیروی انتظامی و دیگر ارگان های مربوطه برای کنترل این بیماری ها در افراد بی خانمان صورت پذیرد.

کلیدواژه ها:

Homeless ، Prevalence ، Emergency ، Police