نقش شکار در هنر ایران باستان

در این مقاله سعی بر این است که شباهت ها و تفاوت های نقش شکار در هنر ایران باستان بررسی شود. پژوهش به روش تحلیلی -تطبیقی درجهت بررسی نقش شکار در این تمدن ها و معرفی برخی مفاهیم نمادین نهفته در آن ها از طریق گردآوری اطلاعات کتابخانه ای و اسنادی صورت گرفته است . هدف از این پژوهش جست و جوی نقش شکار و همچنین معرفی مفاهیم نمادین شکار در این تمدن هاست . در این پژوهش تلاش شده است تا حد امکان انگیزه ها و دلایل به تصویر کشیدن نقوش شکار بیان شود. با توجه به این که نقش و صحنه های شکار از کهن الگوهای بشر هستند، پس از یکجانشینی و شکل گیری تمدن ها این گونه تصاویر وجوه نمادین خود را حفظ کردند .ابزاری نمادین در جهت نمایش پرشور قدرت و تسلط بشر )اغلب پادشاهان ( بر نیروهای طبیعی و حتی مافوق طبیعی که در قالب حیواناتی قدرتمند چون شیر یا گاو و جانوران اسطوره ای تصویر میشدند. وجوه اشتراک و تفاوت هایی درصحنه های شکار بر آثار هنری برجای مانده نظیر مهرها، ظروف ، نقش برجسته ها، سلاح ها و... در ایران و بین النهرین مشاهده میشود. از جمله وجوه اشتراک این صحنه ها در تمدن ایران باستان و بین النهرین میتوان ، شکار گاو توسط شیر را نمادی از تغییر فصول یا غلبه نیروی خیر بر شر و نیز تصویر سمبلیک پادشاهان در صحنه های شکار هم چون سمبلی در نمایش توانایی ایشان برای دفع نیروهای شر و دشمنان از سرزمین و مردمان تحت سلطه آنان ذکر کرد. تفاوت و افتراقی که میان تمدن ایران باستان و بین النهرین میتوان مشاهده کرد این است که در بین النهرین صحنه شکار جانوران اساطیری به خدایان و پهلوانان اسطوره ای اختصاص دارد، در حالی که در ایران برخی پادشاهان خود منشا خیر و برکت و قدرت الهی محسوب میشوند .

کلیدواژه ها:

نقش شکار ، نقش برجسته ، شکار ، هنرایران باستان ، بناهای تاریخی