بررسی مروری آموزه های منابع دینی بر تاب آوری روانی با تاکید بر دعای هفتم صحیفه سجادیه

زندگی آدمی، به خاطر نوع خلقت ویژه آن همواره با فراز و نشیب ها و مشکلات مواجه بوده است. در عصر کنونی با توجه به افزایش آسیب های روانی و اجتماعی، کسب مهارت تاب آوری و ویژگی های آن می تواند افراد را در برابر عوامل استرس زا و اضطراب آور مقاوم ساخته و از انسان در برابر عواملی که باعث بوجود آمدن بسیاری از مشکلات روان شناختی می شود محافظت نماید وکارکردهای مثبت زندگی آن ها را افزایش دهد. پژوهش حاضر با هدف بررسی آموزه های دعای هفتم صحیفه سجادیه برتاب آوری روانی انجام شده است . روش این پژوهش توصیفی- تحلیلی است که با مراجعه به منابع کتابخانه ای به جمع آوری و سپس تحلیل دیدگاه ها پرداخته شده است. آنچه از بررسی منابع کتابخانه­ای به دست آمده این است که تاب­آوری به عنوان عاملی در جهت سازگاری موفقیت­آمیز با تغییرات و توانایی مقاومت در برابر مشکلات شناخته شده است. در واقع، تاب­آوری فرآیند پویای انطباق و سازگاری مثبت با تجارب تلخ و ناگوار در زندگی است که موجب عملکرد بهینه در هنگام مواجهه با شرایط اضطراب­آور می­شود و در آن تعادل حیاتی به کارکرد قبلی خود بازمی­گردد.

کلیدواژه ها:

روان شناسی مثبت ، تاب آوری ، صحیفه سجادیه ، دعای هفتم