پیش بینی اهمال کاری سازمانی براساس توانمندسازی کارکنان در ادارات ورزش و جوانان

هدف پ‍ژوه‍ش حاضر پیش بینی اهمال کاری براساس توانمندسازی در بین کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان کرمانشاه بود. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان کرمانشاه (۴۰۰ نفر) بود که از بین آنان تعداد ۱۲۳نفر براساس جدول مورگان به صورت تصادفی خوشه ای  انتخاب شدند. از پرسشنامه اهمال کاری بدیع و همکاران (۱۳۹۰) و پرسشنامه توانمندسازی کارکنان مارکوارت (۱۳۹۷) برای جمع آوری داده های مورد نیاز تحقیق استفاده شد. از آزمون t مستقل و تحلیل واریانس یک راهه نیز برای مقایسه بین گروه ها، از آزمون ضریب همبستگی پیرسون برای بررسی رابطه بین متغیرها و از آزمون رگرسیون استاندارد برای پیش بینی اهمال کاری براساس توانمندی در سطح معنی داری (۰۵/۰p≤) استفاده شد. براساس نتایج تحقیق، میانگین امتیازات مربوط به اهمال کاری به صورت معنی داری پایین تر از مقدار متوسط فرضی بود و میانگین امتیازات مربوط به توانمندسازی به صورت معنی داری بالاتر از مقدار متوسط فرضی بدست آمد. تفاوت در امتیازات توانمندسازی، اهمال کاری و خرده مقیاس های آن با در نظر گرفتن جنسیت، وضعیت تاهل و سن کارکنان، معنی دار نبود (۰۵/۰≤p). بین توانمندسازی، اهمال کاری و خرده مقیاس های آن رابطه معنی دار منفی وجود داشت (۰۰۱/۰=p). همچنین نتایج نشان داد که بخشی از اهمال کاری کارکنان براساس توانمندسازی آنان قابل پیش بینی است. نتایج نشان داد با افزایش توانمندی میزان اهمال کاری کاهش می یابد. یافته ها نشان دهنده آن است که کارکنان ادارات ورزش و جوانان در رفتار های خود به صورت نسبتا مناسبی از اهمال کاری اجتناب کرده و از لحاظ توانمندسازی در وضعیت خوب و مناسبی به سر می برند.

کلیدواژه ها:

اهمال کاری ، توانمندسازی کارکنان ، ادارات ، ورزش و جوانان ، اهمال کاری سازمانی