بررسی عوامل موثر بر کاهش تلفات عابران جاده ای استان مازندران (سال ۹۳-۹۲)

آمار تصادفات در سال ۹۳-۹۲ استان مازندران نشان می دهد سهم عابران کشته شده حدود ۲۶ درصد کل تلفات جاده های برون شهری است؛ از این رو هدف این پژوهش شناخت عوامل موثر بر کاهش تلفات عابران جاده ای استان مازندران و اولویت های اقدام در خصوص مرتفع کردن این عوامل است. این پژوهش از نظر نوع و هدف کاربردی و از نظر ماهیت توصیفی – تحلیلی است و در جمع آوری اطلاعات از دو روش کتابخانه ای و میدانی استفاده شده است ، در روش میدانی نیز از پرسش نامه بهره جویی شده که در تنظیم گویه ها طیف مقیاسی لیکرت به کار برده شده است. به منظور سنجش اعتبار درونی ابتدا از روش اعتبار محتوا برای افزایش اعتبار پرسش نامه استفاده شده است و برای تحلیل و بررسی میزان صحت سوالات پرسش نامه و سنجش سطح مناسبت ابزار تحلیل، با استفاده از روش تحلیل قابلیت اطمینان ضرایب آلفای تمامی سوالات محاسبه شده است. برای تحلیل داده ها از روش های آماری توصیفی شامل جداول، توزیع فراوانی، میانگین و انحراف استاندارد استفاده شده است که با بررسی و تحلیل آمار تلفات عابران پیاده و پارامترهای مختلف اعم از نوع راه و محل فوت، سن، تحصیلات و... متوفیان، در شناخت عوامل موثر در این تلفات گام موثری برداشته شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها و تعمیم نتایج از آزمون تی تک نمونه ای، به کمک نرم افزار SPSS استفاده شده است تا میزان تاثیر عوامل موثر بر کاهش تلفات عابران جاده ای شناسایی و مورد بررسی قرار گیرد. یافته های پژوهش نشان می دهد عوامل موثر در کاهش تلفات عابران پیاده به صورت جامع در قالب اصول مهندسی، آموزش و اعمال قانون بیان می شود. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل تی تک نمونه ای نشان داد که شناخت پارامترهای این سه محور تاثیر به سزایی در اولویت بندی اقدام برای کاهش تلفات عابران پیاده ایفاء می کند.

کلیدواژه ها:

تصادف ، تلفات عابران پیاده ، مهندسی ، اعمال قانون ، آموزش