مقایسه طرح واره های ناسازگار اولیه و رفتارهای مقابله ای اجتناب در کارکنان واجد و فاقد فرسودگی شغلی (مورد مطالعه: فرماندهی انتظامی شهرستان مرکز استان)

لازمه پیشرفت هر سازمانی برخورداری از نیروی انسانی سالم و کارآمد است. فرسودگی شغلی یعنی از پا افتادگی و رخوت متصدی شغل. نیروهای نظامی به لحاظ ماموریت های ویژه ای که دارند نسبت به سایر سازمان ها در معرض تنیدگی بیشتری قرار دارند؛ تنیدگی هایی که می توانند منجر به افزایش فرسودگی شغلی و نهایتا به خطر افتادن سلامت روان آنان شود. طرح واره های ناسازگار اولیه، الگوها یا درون مایه های عمیق و فراگیری هستند که در دوران کودکی یا نوجوانی شکل گرفته و در بزرگسالی تداوم یافته اند، به رابطه فرد با خود و دیگران مربوط می شوند و به شدت ناکارآمدند. با توجه به آنچه گفته شد، هدف پژوهش حاضر، مقایسه طرح واره های ناسازگار اولیه و رفتارهای مقابله ای اجتناب در کارکنان واجد و فاقد فرسودگی شغلی است. این پژوهش از نظر هدف، از نوع کاربردی است. روش مورد استفاده در این پژوهش، روش علی– مقایسه ای است . جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه کارکنان مرد شاغل در فرماندهی انتظامی شهرستان مرکز استان است که نمونه آماری با استفاده از فرمول کوکران،۲۱۰ نفر انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسش نامه های فرسودگی شغلی ماسلاچ، پرسش نامه خودگزارش دهی طرح واره یانگ، فرم کوتاه ویراست سوم و پرسش نامه اجتناب یانگ– رای گردآوری شدند. داده های حاصل با استفاده از نرم افزار SPSS به دو روش توصیفی و استنباطی تحلیل شده اند.

کلیدواژه ها:

طرح واره ، ناسازگاری ، فرسودگی شغلی ، اجتناب ، کارکنان