بررسی رابطه بین سبک مدیریت مشارکتی و سلامت سازمانی ناجا (نمونه پژوهی: فرماندهی انتظامی استان مازندران)

امروزه یکی از برنامه های مطرح در سازمان‎ها و موسسات دولتی ایران به کارگیری سبک مدیریت مشارکتی است، بدون شک در ‎صورتی که آمادگی لازم برای اجرای مدیریت مشارکتی وجود داشته‎‎‎ باشد، میزان رضایت مندی شغلی مدیران و کارکنان به صورت قابل‎ملاحظه‎ای افزایش می‎یابد. هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه سبک مدیریت مشارکتی و سلامت سازمانی ناجا می باشد. به همین منظور مدیریت مشارکتی به عنوان متغیر مستقل و سلامت سازمانی به عنوان متغیر وابسته قرار گرفته است. جامعه آماری در این پژوهش شامل کلیه کارکنان پلیس های تخصصی فرماندهی انتظامی استان مازندران می باشد که با استفاده از روش نمونه گیری کوکران، ۱۵۴ نفر به صورت تصادفی طبقه ای به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. پژوهش از نظر هدف، از نوع کاربردی است و از نظر روش گردآوری داده ها، از نوع توصیفی- پیمایشی می باشد و به لحاظ بررسی رابطه بین دو متغیر، پژوهش هم بستگی نیز خوانده می شود. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسش نامه ای استاندارد مدیریت مشارکتی و پرسش نامه استاندارد سلامت سازمانی می باشد. پایایی سوالات با استفاده از فرمول آلفای کرونباخ به ترتیب ۹۱/۰ و ۹۴/۰ مورد سنجش و تایید قرار گرفت. داده های حاصل با استفاده از نرم افزار SPSS به دو روش توصیفی و استنباطی (آزمون تی تک متغیره و آزمون فریدمن) تحلیل شده اند، یافته های پژوهش حاکی از آن است که بین سبک مدیریت مشارکتی و سلامت سازمانی رابطه وجود دارد. هم چنین نتایج پژوهش نشان داد که بین مولفه های مدیریت مشارکتی و سلامت سازمانی ناجا رابطه وجود معنادار دارد. به عبارت دقیق تر ناجا در صورتی که از شیوه سبک مدیریت مشارکتی استفاده کند دارای سلامت سازمانی بیشتری هستند.

کلیدواژه ها:

مدیریت مشارکتی ، سلامت سازمانی ، ناجا ، فرماندهی انتظامی استان مازندران