رابطه اعتماد سازمانی و بهره وری نیروی انسانی در فرماندهی نیروی انتظامی مازندران

هدف اصلی این پژوهش، بررسی رابطه اعتماد سازمانی با بهره وری نیروی انسانی فرماندهی نیروی انتظامی استان مازندران است. مبانی نظری مقاله حاضر بر پایه دیدگاه های مدیریت رفتار سازمانی پرداخته شده است. روش پژوهش مورد استفاده توصیفی از نوع هم بستگی بوده و جامعه آماری آن، کارکنان انتظامی استان مازندران در سال ۱۳۹۶ بود. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران ۲۲۰ نفر تعیین شد و روش نمونه گیری پژوهش حاضر تصادفی طبقه ای بوده است. داده های پژوهش با روش کتابخانه ای و میدانی گردآوری شده و ابزار مورد استفاده پرسش نامه اعتماد سازمانی آلونن و دیگران(۲۰۰۸) با ضریب پایایی (۹۰/۰) و پرسش نامه بهره وری نیروی انسانی جاهد(۱۳۸۵) با پایایی(۹۵/۰) بود. پایایی ابزارها در این پژوهش؛ اعتماد سازمانی ( ۹۵/۰) و بهره وری (۹۶/۰) و روایی ابزارها با روش محتوایی مورد تایید قرار گرفتند. هم چنین برای تجزیه و تحلیل داده ها علاوه بر آمار توصیفی، از آزمون های k-s، هم بستگی پیرسون، دوربین واتسون و رگرسیون هم زمان با استفاده از نرم افزار spss۲۱ استفاده شده است. نتایج نشان داد که بین اعتماد سازمانی و هر سه مولفه آن (اعتماد جانبی ۸۳/۰، اعتماد عمودی ۶۰/۰ و اعتماد نهادی ۵۰/۰) با بهره وری کارکنان (۷۲/۰)رابطه معنادار و مثبت وجود دارد. هم چنین متغیرهای پیش بین وارد بر مدل قادرهستند به طور هم زمان ۲/۵۳% (اعتماد جانبی ۵/۶۹%، اعتماد عمودی ۱/۳۶% و اعتماد نهادی ۵/۲۴%) از تغییرات متغیر بهره وری نیروی انسانی(ملاک) را تبیین کنند. به عبارتی با افزایش یک واحد اعتماد سازمانی، ۲/۵۳% بر بهره وری کارکنان افزوده می شود، هم چنین در خصوص مولفه های اعتماد سازمانی به ترتیب، با افزایش یک واحد اعتماد جانبی ۵/۶۹/۰، اعتماد عمودی ۱/۳۶/۰ واعتماد نهادی ۵/۲۴/۰ بر بهره وری کارکنان افزوده می شود.

کلیدواژه ها:

اعتماد سازمانی ، بهره وری نیروی انسانی ، نیروی انتظامی ، مازندران