تاثیر سامانه های سطوح آبگیر باران در افزایش رطوبت خاک و رشد نهال سنجد در عون بن علی تبریز
سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 100
فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JIRCSA-5-1_003
تاریخ نمایه سازی: 28 مرداد 1402
چکیده مقاله:
کمبود رطوبت ذخیره شده در خاک به علت کاهش بارش و رواناب حاصل از آن در طول فصل رشد و توزیع نامناسب بارندگی، عامل مهمی در استقرار پوشش گیاهی و رشد و تولید گونه های گیاهی میباشد. لذا کاربرد روش های تلفیقی جهت استفاده مناسب و بهینه از ریزش های جوی، علیالخصوص در مواردی که بارش ها از شدت و مدت لازم جهت تولید رواناب برخوردار نیستند، شرایط مناسبی را به منظور آبیاری باغات دیم در پی خواهد داشت. بررسی وضعیت پوشش گیاهی و باغات دیم دامنه جنوبی کوه عون ابن علی نشان داد که کاهش بارش و رواناب یکی از مهمترین عوامل بازدارنده توسعه پوشش گیاهی و باغات دیم این منطقه میباشند. تحقیق حاضر تلاش دارد تا با استفاده بهینه از نزولات آسمانی، رطوبت خاک مورد نیاز گونههای گیاهی منطقه را فراهم نموده و به حل این معضل کمک نماید. مدل آماری این پروژه در قالب طرح آزمایشی بلوکهای کاملا تصادفی با سه تیمار، شامل تیمار شاهد (A)، در این تیمار جهت کاشت نهال سنجد از خاک چاله حفر شده با اضافه کردن کود حیوانی پوسیده به اندازه ۲۵ درصد حجم چاله استفاده شده است. تیمار (B)، سامانه سطوح آبگیر عایق توام با استفاده از مواد جاذب رطوبت پومیس در چاله انتهای سامانه. تیمار (C)، سامانه سطوح آبگیر عایق بدون استفاده از مواد جاذب رطوبت پومیس در چاله انتهای سامانه. در سه تکرار طی سالهای ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۲ طراحی و در منطقه عون بن علی اجرا گردید. این طرح در دامنه جنوبی عون بن علی در شیب حدود ۳۰%، با استفاده از کرتهای مستطیل شکل به ابعاد ۵×۷ اجرا و آمار برداری طی مدت اجرای طرح از رطوبت خاک با استفاده از دستگاه رطوبت سنج (TDR)، ارتفاع، قطریقه و مساحت برگهای نهال سنجد صورت گرفت. در این طرح انتخاب نهال سنجد، به دلیل مقاومت به کم آبی و استفاده از این گیاه در پوشش فضای سبز عون بن علی میباشد. نتایج نشان داد که استفاده از تیمارهای مذکور، موجب افزایش معنیدار ذخیره رطوبتی خاک، نسبت به تیمار شاهد در سطح احتمال ۱ و ۵ درصد گردید. مقایسه میانگین رطوبت حجمی در تیمارهای آزمایشی در هر دو سال نشان داد که تیمار سامانه سطوح آبگیر عایق توام با استفاده از مواد جاذب رطوبت پومیس در چاله انتهای سامانه بیشترین میزان رطوبت را در خودش ذخیره کرده و بعد از آن به ترتیب تیمارهای بدون پومیس و شاهد قرار گرفتند. همچنین تاثیر تیمارهای آزمایشی بر روی ارتفاع، قطر یقه و مساحت برگهای نهال سنجد در سطح احتمال ۱ درصد معنیدار بود. بیشترین میزان ارتفاع نهال، قطر یقه و مساحت برگها مربوط به تیمار سامانه سطوح آبگیر عایق توام با استفاده از مواد جاذب رطوبت پومیس در چاله انتهای سامانه و کمترین آنها مربوط به تیمار شاهد بود. بنابراین استفاده از این روش برای ایجاد فضای سبز در این منطقه توصیه می شود.
واژههای کلیدی: استحصال آب باران، پومیس، رطوبت حجمی، سامانه سطوح آبگیر، سنجد
کلیدواژه ها:
Keywords: Catchment systems for rainwater collection ، Pomis ، Elaeagnus angustifolia ، Rain water harvesting ، Volumetric moisture. ، واژههای کلیدی: استحصال آب باران ، پومیس ، رطوبت حجمی ، سامانه سطوح آبگیر ، سنجد
نویسندگان
محمدابراهیم صادق زاده
Agricultural and Natural Resource Research Center of East Azerbijan Province
جمشید یاراحمدی
Agricultural and Natural Resource Research Center of East Azerbijan Province
کریم مهرورز مغانلو
Agricultural and Natural Resource Research Center of East Azerbijan Province
داود نیک نژاد
Agricultural and Natural Resource Research Center of East Azerbijan Province
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :