تعیین الگوی عوامل بازدارنده از مشارکت در فعالیت های ورزشی کارکنان بیمارستان های آموزشی شهر اصفهان بر اساس مدل سلسله مراتبی اوقات فراغت

مقدمه: رابطه بین اوقات فراغت و کار از دیرباز مورد توجه است. از آن به عنوان عاملی در جهت ایجاد انگیزه شغلی و رضایتمندی در کارکنان یاد می شود. در این راستا نیاز کارکنان در محیط های کاری ویژه مثل بیمارستان ها به خاطر وجود تنیدگی شغلی و فشارهای کاری، بیش از بیش احساس می شود. از این رو توجه به اوقات فراغت و برنامه ریزی دقیق آن با تاکید بر فعالیت های جسمانی، عاملی در جهت شادابی روحی و آمادگی جسمانی کارکنان است. این امر زمینه را برای ارایه خدمات بهتر از سوی بیمارستان ها فراهم می کند. هدف از پژوهش حاضر، تعیین الگوی عوامل بازدارنده از مشارکت در فعالیت های ورزشی در اوقات فراغت کارکنان بیمارستان های آموزشی شهر اصفهان با استفاده از مدل سلسله مراتبی می باشد. روش ها پژوهش حاضر از دسته مطالعات توصیفی است که به صورت مقطعی و پیمایشی اجرا شد. جامعه آماری در این پژوهش، کلیه کارکنان شاغل در بخش های مختلف بیمارستان های آموزشی تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی اصفهان بود. نمونه مورد مطالعه از طریق روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای همراه با طبقه بندی متناسب با حجم طبقات انتخاب شد. کل حجم نمونه مورد نیاز برای انجام این پژوهش بر اساس روش کرجسی و مورگان ۳۴۵ نفر تعیین گردید. اطلاعات مورد نیاز از طریق پرسش نامه ای که در اختیار شرکت کنندگان قرار گرفت، جمع آوری گردید. در این پژوهش، تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی و تحلیل عاملی اکتشافی صورت گرفت. یافته ها: در این پژوهش، ترتیب و توالی عوامل سه گانه فردی، بین فردی و ساختاری تابع مدل سلسله مراتبی عوامل بازدارنده برای پرداختن به فعالیت های ورزشی در اوقات فراغت به دست نیامد. به ترتیب عوامل ساختاری، عوامل فردی و در نهایت عوامل بین فردی به لحاظ اولویت قرار گرفتند. در عوامل ساختاری عوامل اقتصادی بیشترین نقش را در عدم مشارکت در فعالیت های ورزشی ایفا نمودند. بحث و نتیجه گیری جهت افزایش مشارکت کارکنان بیمارستان ها در فعالیت های ورزشی در اوقات فراغت، مدیران بیمارستان ها می بایست علاوه بر تلاش برای تعدیل و به حداقل رساندن عوامل بازدارنده، با فرهنگ سازی و ایجاد بستری مناسب برای مشارکت کلیه کارکنان بیمارستان ها در فعالیت های ورزشی، سلامت جسمانی و روانی کارکنان را بهبود و بهره وری آنان را افزایش دهند.