بررسی تاثیر آموزش بر اساس مدل فرانظری در میزان فعالیت جسمانی زنان خانه دار شهر زاهدان در سال ۱۳۹۰

مقدمه: بر اساس آمارهای سازمان جهانی بهداشت در سال ۲۰۰۳، عدم فعالیت فیزیکی موجب مرگ ۹/۱ میلیون نفر در سطح جهان شده است. با وجود فواید بی شمار فعالیت جسمانی، بیش از ۶۰ درصد بالغین جهان و بیش از ۸۰ درصد بزرگسالان ایرانی از نظر فیزیکی غیر فعال هستند. مطالعات کشور نشان می دهد، سلامت زنان در بیشتر حیطه ها کمتر از مردان است. همچنین زنان از بیماری هایی رنج می برند که با عدم فعالیت جسمانی مرتبط می باشد. مدل فرانظری به عنوان یک مدل جامع شناخته شده در زمینه ورزش است. مراحل تغییر، تعادل تصمیمی و خودکارامدی از سازه های اصلی این مدل هستند. هدف از انجام این مطالعه، تعیین تاثیر آموزش بر اساس مدل فرانظری در میزان فعالیت جسمانی زنان خانه دار شهر زاهدان بود. روش ها: در مطالعه مداخله ای شاهددار حاضر، ۲۲۰ زن خانه دار (محدوده سنی ۵۲ ± ۱۹ سال) ساکن آپارتمان در شهر زاهدان مورد بررسی قرار گرفتند که ۱۱۰ نفر در گروه مداخله و ۱۱۰ نفر در گروه شاهد قرار داشتند. روش نمونه گیری اولین بلوک به روش نمونه گیری تصادفی انجام گردید، سپس به ترتیب شماره، سایر بلوک ها نمونه گیری شدند تا زمانی که نمونه ها کامل شد. جمع آوری اطلاعات از طریق پرسش نامه محقق ساخته صورت گرفت که اعتبار علمی آن به روش روایی محتوا و پایایی آن با روش Cronbach¢s alpha و همبستگی تعیین گردید. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۱۸ تجزیه و تحلیل و ۰۵/۰ > P از نظر آماری معنی دار تلقی شد. یافته ها: این تحقیق نشان داد که قبل از آموزش، اختلاف معنی دار بین گروه های مورد مطالعه از نظر آگاهی، نگرش و سازه های مدل فرانظری وجود نداشت، اما پس از مداخله آموزشی، افزایش معنی داری در میانگین نمره آگاهی، نگرش و سازه های مدل در گروه مداخله ملاحظه گردید (۰۰۱/۰ > P). نتیجه گیری: مداخله آموزشی در انجام فعالیت جسمانی تاثیر مثبت زیادی دارد و باید در مراکز ذی ربط از جمله دانشگاه ها و مراکز تربیت بدنی، برنامه های عملی مناسب جهت آموزش افراد تدوین و اجرا شود. واژه های کلیدی: آموزش، مدل فرانظری، فعالیت جسمانی، زنان

کلیدواژه ها:

Education ، Trans-Theoretical Model ، Physical Activity ، Women