مقدمه: مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر بازدارندگی اتیلن دی کلراید (Ethylene dichloride یا EDC) بر روی تجزیه زیستی از طریق آزمون فعالیت متان سازی ویژه (Specific methanogenic activity یا SMA) بیومس بی هوازی انجام شد.روش ها: تعداد ۴۰ آزمون SMA بیومس بی هوازی به روش ناپیوسته و در ویال های شیشه ای ۱۲۰ میلی لیتری صورت گرفت. ۱۷ درصد از حجم هر ویال به بیومس، ۶۶ درصد به سوبسترا و ۱۷ درصد به تجمع بیوگاز اختصاص یافت. مدت هر batch، ۱۰ روز به طول انجامید. متان تولید شده به وسیله جایگزینی گاز با محلول ۲ نرمال هیدروکسید پتاسیم (KOH) به عنوان جاذب ۲ CO اندازه گیری شد. آزمایش اکسیژن مورد نیاز شیمیایی (COD یا Chemical oxygen demand) قبل و بعد از هر تست بر روی نمونه ها انجام شد. تغییرات دمای آزمایش C° ۲ ± ۳۵ و pH در محدوده ۷ حفظ شد. COD ورودی نیز برای هر ویال در ابتدا و انتها سنجیده می شد. اتیلن دی کلراید با استفاده از دستگاه کروماتوگرافی گازی مجهز به آشکار ساز اسپکترومتری جرمی (GC-MS) در ابتدا و انتهای دروه آزمایش آنالیز گردیدد.یافته ها: در غلظت های ۵۰۰، ۱۰۰۰، ۵۰۰۰ و۲۰۰۰۰ میلی گرم در لیتر اتیلن دی کلراید، کاهش تولید متان به ترتیب به میزان ۶/۱۲، ۹/۹، ۹۸/۲ و ۸۶/۰ میلی لیتر متان به ازای هر گرم VSS (Volatile suspended solids) در روز به دست آمد. کاهش راندمان حذف COD برای غلظت های فوق نیز مشاهده شد؛ به طوری که راندمان حذف COD در غلظت های فوق به ترتیب ۹/۶۸، ۵/۷۰، ۴/۵۴ و ۸/۳۳ درصد به دست آمد. اثرات بازدارندگی اتیلن دی کلراید بر میزان متان سازی بیومس بی هوازی از غلظت های بالاتر از ۷۵۰ میلی گرم بر لیتر آغاز گردید. میزان متان تجمعی در غلظت های ۷۵۰، ۵۰۰۰ و ۲۰۰۰۰ میلی گرم بر لیتر اتیلن دی کلراید به ترتیب ۷/۳۰، ۸۶/۹ و ۹/۱ میلی لیتر بود. نتایج آنالیز راندمان حذف اتیلن دی کلراید با استفاده از دستگاه GC در پایان دوره در غلظت های ۵۰۰، ۲۰۰۰ و ۳۰۰۰ میلی گرم بر لیتر به ترتیب برابر ۲/۹۵، ۷/۹۴ و ۸/۹۳ درصد به دست آمد.نتیجه گیری: افزایش غلظت اتیلن دی کلراید از حدی به بالا باعث کاهش درصد تولید متان و بازدارندگی بر فعالیت باکتری ها می شود؛ به طوری که غلظت های بالاتر از ۷۵۰ میلی گرم بر لیتر اثر بازدارندگی بر فعالیت متان سازی داشت.