سنتز الکتروشیمیایی فیلم متخلخل نانوذرات نیکل اکسید در محیط اسیدی: کاربرد در ساخت حسگر پارانیتروفنل
محل انتشار: فصلنامه تحقیقات نظام سلامت، دوره: 12، شماره: 3
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 156
فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_HSR-12-3_014
تاریخ نمایه سازی: 28 مرداد 1402
چکیده مقاله:
مقدمه: پارانیتروفنل یکی از مهم ترین ترکیبات نیتروبنزنی است که جهت سنتز بسیاری از ترکیبات شیمیایی صنعتی به طور گسترده ای به کار می رود. این ماده برای مدت زمان طولانی در خاک، آب های زیرزمینی و هوا باقی می ماند و به دلیل سمیت، باعث صدمه به انسان ها، حیوانات و گیاهان می گردد. به منظور ارزیابی سلامت منابع آب و غذا، طراحی و توسعه روش های کارا، ساده و قابل اعتماد جهت اندازه گیری مقادیر ناچیز این ترکیبات، اهمیت زیادی دارد.روش ها: در پژوهش حاضر به منظور اندازه گیری مقادیر ناچیز پارانیتروفنل، برای اولین بار با ترسیب الکتروشیمیایی فیلم نانوساختار نیکل اکسید به صورت در جا در سطح الکترود کربن شیشه ای، حسگر بسیار ساده و حساسی برای پارانیتروفنل ساخته شد. ولتامتری چرخه ای و اسپکتروسکوپی امپدانس الکتروشیمیایی (Electrochemical Impedance spectroscopy یا EIS) جهت ارزیابی و بررسی فیلم ترسیب شده در سطح الکترود استفاده گردید.یافته ها: بر اساس یافته ها، فیلم ترسیب شده در سطح الکترود، خاصیت الکتروکاتالیزوری بسیار خوبی جهت احیای الکتروشیمیایی پارانیتروفنل داشت. با اصلاح سطح الکترود کربن شیشه ای با این فیلم، حسگر الکتروشیمیایی حساسی جهت اندازه گیری پارانیتروفنل به روش ولتامتری چرخه ای تهیه شد. حد تشخیص، حساسیت و محدوده خطی پاسخ حسگر برای شناسایی پارانیتروفنل به ترتیب برابر با ۴۰ نانومولار، ۳۲۴۵/۰ میکروآمپر بر میکرومولار و ۴۰ تا ۷۵۰ میکرومولار محاسبه گردید.نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که حسگر طراحی شده با حساسیت بسیار بالایی، برای اندازه گیری پارانیتروفنل قابل کاربرد می باشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
عبداله نوربخش
Assistant Professor, Department of Nanotechnology Engineering, School of Advanced Science and Technology, University of Isfahan, Isfahan, Iran
محمد رفیعی نیا
Associate Professor, Biosensor Research Center AND Department of Biomaterials, Tissue Engineering and Nanotechnology, School of Advanced Science and Technology, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran Corresponding Author: Mohammad Rafieniya
هدایت حسینی منوجان
Assistant Professor, Department of Nanotechnology Engineering, School of Advanced Science and Technology, University of Isfahan, Isfahan, Iran