بررسی عوامل موثر برتراکم پارانشیمال پستانها در ماموگرافی

مقدمه : افزایش تراکم پارانشیمال پستانها امروزه به عنوان عاملی برای ماموگرافی های منفی کاذب شناخته شده است. هدفاین مطالعه بررسی عوامل موثر برتراکم پارانشیمال پستانها وتعیین شیوع و توزیع ماموگرام های متراکم بوده است.   روش کار: این مطالعه توصیفی از اول فروردین ۱۳۸۲- اسفند ۱۳۸۲ در زنان مراجعه کننده به بخش رادیولوژی بیمارستان قائم مشهد انجام شده است. ۱۰۰۰ زن که پستان محتوی بافت چربی (مساوی یا کمتر از ۵۰% بافت متراکم) بودند و یا پستانهای خیلی متراکم (مساوی یا بیشتر از ۹۰% بافت متراکم) داشتند و به منظور تشخیص و یا غربالگری ماموگرفی شده بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند در این مطالعه تراکم سنجی پستانها به اندازه پستانها وجود کلسیفیکاسوین های پستانی با نمای خوش خیم در ماموگرافی ها بررسی شد. اطلاعات بالینی و مشخصات فردی شامل سن، تعداد زایمان، سن در زمان اولین حاملگی، درمان جایگزینی هورمونی، سابقه خانوادگی سرطان پستان در پرسشنامه جمع آوری و با استفاده از آمار توصیفی وجداول توزیع فراوانی وآزمونهای آماری کای اسکوئر و اسپیرمن پردازش شد و ارزشP کمتر از ۰۵/۰ معنی دار تلقی گردید.   نتایج: تراکم پارانشیمال پستانها در ماموگرافی با سن ارتباط داشت و به طور پیشرونده با افزایش سن از گروه سنی ۲۵-۲۹ سال تا گروه سنی ۷۵-۷۹ سال، کاهش نشان داد (P<۰.۰۱) افزایش تراکم پارانشیمال پستانها در زنانی که دارای پستانهای کوچکتر بوده و کمتر از ۲ حاملگی داشتند، یا تحت درمان جایگزینی هورمونی قرار گرفتند بودند (P<۰.۰۱) بیشتر بود. شیوع کلسیفیکاسیون های خوش خیم نیز با ازدیاد سن، افزایش نشان داد.   نتیجه گیری: این مطالعه تاییدی براثر سن و درمان جایگزینی هورمونی بر روی تراکم سنجی پارانشیمال پستان ها است که مطرح کننده کاهش احتمالی حساسیت ماموگرافی در کشف بدخیمی در زنان جوان و در زنانی است که تحت درمان جایگزینی هورمونی قرار دارند. البته در حدود ۱۰% از زنان ۲۵-۳۹ ساله دارای بافت پستان عمدتا حاوی بافت چربی بودند، که به طور معمول اشکالی در تفسیر و کشف ضایعات در ماموگرافی ایجاد نمی نماید.

کلیدواژه ها:

تراکم سنجی پستانها ، ماموگرافی ، پارانشیمال ، درمان جایگزینی هورمونی