بررسی همراهی ازدواج فامیلی و بروز معلولیت های جسمی- حرکتی

مقدمه: جلوگیری از تولد نوزادان معلول همواره از اهداف دانشمندان بوده است. احتمال تولد فرزندان معلول و به خصوص بیماری های ارثی مغلوب، در ازدواج های فامیلی بیشتر از بیگانه است. با توجه به شیوع بالای ازدواج فامیلی در ایران، مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط بین ازدواج فامیلی با معلولیت های جسمی- حرکتی انجام شد. روش کار: این مطالعه مقطعی آینده نگر در سال ۱۳۸۸ بر روی ۳۰ کودک معلول مراجعه کننده به مرکز توانبخشی قدس شهرستان مشهد که والدین آنها ازدواج فامیلی داشتند، انجام شد. مطالعه در دو مرحله و بر روی شجره نامه این ۳۰ کودک معلول انجام شد. ابتدا تمام فرزندان معلول موجود در شجره نامه ها از نظر ارتباط فامیلی والدین تفکیک و مقایسه شدند. سپس تمام ازدواج های موجود، به دو گروه فامیلی و بیگانه تقسیم و ارتباط آنها با معلولیت های جسمی- حرکتی موجود بررسی شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۱۹) و آزمون تی انجام شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: در شجره نامه این ۳۰ کودک، ۱۵۸ مورد ازدواج فامیلی و ۵۹ مورد کودک معلول مشاهده شد. از بین کودکان معلول، ۴۷ کودک (۶/۷۹%) حاصل ازدواج فامیلی درجه ۳، ۸ کودک (۶/۱۳%) حاصل ازدواج فامیلی درجه ۴ و ۴ کودک (۸/۶%) حاصل ازدواج بیگانه بودند. میزان معلولیت کودکان در ازدواج فامیلی نسبت به ازدواج بیگانه (۰۰۲/۰=p) و در ازدواج درجه ۳ نسبت به درجه ۴ (۰۳۵/۰=p) به طور معنی داری بیشتر بود. در مرحله بعد، در مقایسه معلولیت ها در دو گروه ازدواج فامیلی و بیگانه، باز هم اختلاف دو گروه معنی دار بود (۰۰۳/۰=p). نتیجه گیری: به دنبال ازدواج فامیلی، احتمال ابتلاء فرزندان به معلولیت های جسمی - حرکتی افزایش می یابد. همچنین در بین ازدواج های خویشاوندی، ازدواج فامیلی درجه ۳ نسبت به سایر موارد از نظر انتقال معلولیت خطر بیشتری دارد.

کلیدواژه ها:

ازدواج فامیلی ، اشتراک ژنی ، معلولیت ، ناتوانی جسمی- حرکتی