مقایسه میزوپروستول زیرزبانی و اکسی توسین وریدی در اداره مرحله سوم زایمان

مقدمه: خونریزی مرحله سوم زایمان یکی از دلایل مهم و عمده مرگ و میر مادران در سراسر دنیا می باشد. اکسی توسین، درمان اولیه و استاندارد جهت پیشگیری از خونریزی پس از زایمان است اما اخیرا استفاده از میزوپروستول که یک داروی صناعی پروستاگلاندین E۱ و یک عامل منقبض کننده رحمی قوی می باشد، رو به افزایش است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثر میزوپروستول زیرزبانی و اکسی توسین وریدی در اداره مرحله سوم زایمان انجام شد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی دو سوکور در سال ۹۰-۱۳۸۹ بر روی ۲۰۰ زن نخست زا در بیمارستان الزهرا (س) رشت انجام شد. افراد در دو گروه ۱۰۰ نفره قرار گرفتند. یک گروه تحت درمان با ۲۰ واحد اکسی توسین وریدی و دو تا قرص زیر زبانی به عنوان دارونما گروه دیگر تحت درمان با ۴۰۰ میکروگرم میزوپروستول زیرزبانی و ۴ سی سی نرمال سالین به عنوان دارو نما قرار گرفتند. داده ها پس از گردآوری با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۱۷) و آزمون های کای دو و تی مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین سنی زنان باردار ۷/۴±۲۲ سال بود. میانگین خونریزی پس از زایمان در کیسه پلاستیکی زیر بیمار و طول مرحله سوم زایمان در گروه اکسی توسین به طور معناداری بیشتر از گروه میزوپروستول بود (۰۵/۰>p). در بررسی عوارض داروها، میزان عارضه دارویی میزوپروستول به طور معناداری بیشتر بود (۰۰۵/۰=p) اما کاهش میزان هموگلوبین پس از زایمان در دو گروه تفاوت معناداری نداشت (۰۶/۰=p). نتیجه گیری: میزوپروستول زیرزبانی در کنترل خونریزی نسبت به اکسی توسین وریدی بهتر عمل می کند، از این رو پیشنهاد می شود از میزوپروستول به صورت زیرزبانی جهت کاهش خونریزی پس از زایمان استفاده شود.

کلیدواژه ها:

اکسی توسین وریدی ، خونریزی پس از زایمان ، مرحله سوم زایمان ، میزوپروستول زیرزبانی