کیفیت زندگی و عوامل مرتبط با آن در زنان یائسه مراجعه کننده به مرکز بهداشتی شرق شهر اهواز در سال ۱۳۹۱

مقدمه: کیفیت زندگی، یکی از پیامدهای مهم سلامتی به شمار می آید که در ارزیابی مداخلات بهداشتی نقش مهمی دارد. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی کیفیت زندگی زنان یائسه در ابعاد مختلف و تاثیر برخی متغیرهای فردی بر آن انجام شد. روش کار: این مطالعه توصیفی- تحلیلی در سال ۱۳۹۱ بر روی ۴۰۰ زن یائسه ۶۵-۴۰ ساله مراجعه کننده به مرکز بهداشتی شرق شهر اهواز انجام شد. پرسشنامه های اطلاعات جمعیت شناختی و پرسشنامه کیفیت زندگی زنان یائسه برای تمام نمونه ها به وسیله مصاحبه چهره به چهره تکمیل شد. امتیاز مربوط به کیفیت زندگی و ابعاد مختلف آن بعد از محاسبه به دامنه ۲۰-۰ تبدیل شدند. بالاتر بودن نمره در هر حیطه نشان دهنده بدتر بودن کیفیت زندگی و پایین تر بودن نمره نشان دهنده بهتر بودن کیفیت زندگی بود. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۱۷) و روش های آمار توصیفی و آزمون های تی و آنووا مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین امتیاز کسب شده کیفیت زندگی زنان یائسه ۲۷/۳±۷۲/۹ بود. بدترین امتیاز کسب شده کیفیت زندگی در بعد وازوموتور (۲۷/۵±۹۰/۱۰) و مربوط به علامت گرگرفتگی بود. زنان شاغل در ابعاد جسمی (۰۰۲/۰=p) و روانی (۰۱/۰=p) کیفیت زندگی بهتری نسبت به افراد خانه دار داشتند. کیفیت زندگی زنان سیگاری در ابعاد وازوموتور (۰۴/۰=p) و روانی (۰۰۲/۰=p) به طور معناداری پایین تر از زنان غیر سیگاری بود. بین متغیرهای سن، سطح تحصیلات، ورزش، درآمد و وضعیت سلامتی با کیفیت زندگی ارتباط معناداری وجود نداشت. نتیجه گیری: پایین امتیاز مربوط به کیفیت زندگی زنان یائسه در بعد وازوموتور بود. سیگار کشیدن و خانه دار بودن باعث کاهش امتیاز کیفیت زندگی در برخی ابعاد آن شدند.

کلیدواژه ها:

جمعیت شناختی ، کیفیت زندگی ، یائسگی