اثر شدت فعالیت هوازی بر انرژی دریافتی در مردان جوان غیرفعال شهرستان شهرکرد

هدف پژوهش حاضر بررسی آثار فعالیت هوازی با شدت کم و زیاد بر انرژی دریافتی, انجام شد. سی مرد سالم غیرفعال به صورت تصادفی به دو گروه فعالیت با شدت کم ۵۵ درصد حداکثر ضربان قلب ذخیره به مدت ۴۵ دقیقه و فعالیتبا شدت زیاد ۷۵ درصد حداکثر ضربان قلب ذخیره به مدت ۳۰ دقیقه تقسیم شدند. آزمودنی ها به صورت تقاطعی متعادل،دو شرایط آزمایشی ۵ روز کنترل (بدون فعالیت ورزشی) و ۵ روز فعالیت را پشت سر گذاشتند. آزمودنی ها غذای مصرفیخود را در طول هر پنج روز وزن کرده و در برگه روزانه ثبت کردند. اشتهای آزمودنی ها هر روز صبح با مقیاس دیداری(VAS) ثبت شد. غلظت هورمون گرلین، لپتین، انسولین و کلوکز در صبح روز ششم در حالت ناشتا پس از شرایط کنترلو فعالیت اندازه گیری شد. تغییر معناداری در انرژی دریافتی مطلق. در هیچ یک از گروه ها مشاهده نشد (P>۰/۰۵)؛ اماانرژی دریافتی نسبی به طور معناداری در گروه با شدت کم کاهش یافت (P=۰/۰۱۸) مشاهده شد. چنین می توان نتیجهگیری کرد که فعالیت هوازی با شدت کم در ایجاد تعادل منفی موثرتر از فعالیت هوازی با شدت زیاد عمل می کند.

کلیدواژه ها:

فعالیت هوازی ، انرژی دریافتی ، مردان جوان غیرفعال