بررسی روش تدریس از آموزش تا یادگیری در مدارس ابتدایی شهر تهران

می دانیم که توجه به ابعاد گوناگون آموزش فعال و در نتیجه طرحی محتوایی فعال و فرایندی تدریجی است و در بستر زمان شکل گرفته است توجه به پیش نیازها در برنامه درسی، توجه به انگیزه ها و رغبتها، توجه به قابل یادگیری بودن محتواء توجه به حواس، توجه به معنی دار بودن مطالب و... که در شرایط و زمانهای متفاوت مورد تاکید قرار گرفته اند معمولا در طراحی محتوا و ارائه فعال آن تاثیر بسزایی داشته است، با این همه از آنجا که در این مقاله بررسی تمام رویکردهای فعال یادگیری امکان پذیر نیست صرفا رویکردهای اکتشاف و پژوهش، آفرینش کیهانی، عصب شناسی و... مورد مطالعه قرار میگیرد و تاثیرات آنها بر برنامه ریزی درسی بخصوص نحوه ارائه محتوا به نحو مطلوب را مشخص می کند. البته اگر ارائه عقاید تازه برای آنان غیرممکن نگردد.انعطاف پذیری به طور آشکار با داشتن ترفندهای بسیار همراه است که با آگاهی از روش های متنوع و داشتن تجارب بسیار آسان خواهد شد، اما احتمالا از همه مهم تر این است که معنای آن داشتن یک بینش دوگانه است، بدین ترتیب که نه تنها باید در خلق عمل شرکت داشت بلکه به طور همزمان به عنوان یک شاهد عمل خود نیز باشد. به این معنی که شخص می تواند روی یک تپه تصادفا از خواب بیدار شود و ببیند که چه کار می کند و در نتیجه آن عبور از دره های تاریک و توانایی دیدن مشکلات خود، به صورت یک سیستم در داخل سیستم و فعل و انفعالات آنها بر همدیگر را پیش بینی می کند واقعیت این است که نه ضرورت چنین کاری احساس می شود و نه امکان آن وجود دارد. به نظر می رسد به جای انتقال انبوه اطلاعات علمی که به طور مداوم در حال تغییر است، باید راه و روش یادگیری را به یادگیرنده آموخت. زیرا تنها از طریق این ابزار است که با این گرانباری اطلاعات فرد می تواند اطلاعات لازم را در هر زمان شناسایی و کسب کند. یادگیرندگان در صحنه وسیع اجتماع با برنامه های درسی تعریف شده و یکسانی برخورد نمی کنند

کلیدواژه ها:

روش ، تدریس ، دانش آموزان