اثر سطح انرژی و پروتئین جیره بر عملکرد رشد جوجه های بومی خزک از ۷ تا ۹۱ روزگی

این پژوهش با هدف تعیین اثر سطوح مختلف انرژی و پروتئین جیره بر عملکرد رشد جوجه­های بومی خزک و انتخاب بهترین ترکیب از سطوح انرژی و پروتئین در سن ۷ تا ۹۱ روزگی انجام شد. تعداد ۳۶۰ قطعه جوجه هفت روزه به صورت تصادفی در نه تیمار شامل سه سطح انرژی (۲۶۰۰، ۲۸۰۰ و ۳۰۰۰ کیلوکالری بر کیلوگرم) و سه سطح پروتئین (۱۷، ۱۹ و ۲۱ درصد) به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار و تعداد ۱۰ قطعه پرنده در هر تکرار توزیع شدند. جوجه­ها از هفت روزگی وارد پن­های آزمایشی شده و به مدت ۱۲ هفته با جیره­های آزمایشی تغذیه شدند. وزن کشی جوجه­ها و مصرف دان به­صورت هفتگی انجام شده و با استفاده از اطلاعات وزن بدن و مصرف خوراک، متوسط افزایش وزن بدن روزانه، ضریب تبدیل غذایی، انرژی و پروتئین مصرفی روزانه، راندمان مصرف انرژی و پروتئین در سه محدوده سنی (۷تا ۳۵، ۳۵ تا ۶۳ و ۶۳ تا ۹۱ روزگی) و کل دوره محاسبه شد. داده­های جمع­آوری شده با استفاده از رویه GLM نرم افزارSAS  نسخه ۱/۹ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و مقایسه میانگین­ها با آزمون توکی در سطح پنج درصد انجام شد. نتایج نشان داد که اثر سطوح مختلف انرژی و پروتئین بر متوسط افزایش وزن، مصرف خوراک (به استثنای سنین ۶۳ تا ۹۱ روزگی)، ضریب تبدیل، مصرف انرژی، مصرف پروتئین (به استثنای سنین ۶۳ تا ۹۱ روزگی) سه دوره مورد مطالعه و کل دوره، تاثیر معنی دار داشت. همچنین تاثیر متقابل سطوح انرژی و پروتئین جیره بر تمامی متغیرهای مورد مطالعه در کلیه دوره­ها معنی­داری بود. اثر سطوح انرژی و پروتئین جیره به ترتیب بر راندمان مصرف پروتئین و راندمان مصرف انرژی معنی­دار نبود. اختلاف بین پرندگان تغذیه شده با جیره­های با سطح انرژی ۳۰۰۰ و ۲۸۰۰ کیلوکالری بر کیلوگرم و سطح پروتئین ۲۱ با ۱۹ درصد از لحاظ بسیاری از شاخص­های عملکردی مورد مطالعه معنی­دار نبود، اما کاهش سطح انرژی جیره به ۲۶۰۰ کیلوکالری و پروتئین جیره به ۱۷ درصد اثر منفی بر بروز شاخص­های عملکردی نشان داد. نتیجه­کلی اینکه، سطح انرژی ۲۸۰۰ کیلوکالری بر کیلوگرم و ۱۹ درصد پروتئین برای این سنین جوجه­های خزک پیشنهاد می­گردد.

کلیدواژه ها:

افزایش وزن روزانه ، جوجه خزک ، راندمان مصرف پروتئین ، ضریب تبدیل غذایی