رابطه اعتماد، دانش در جریان اتحاد و شراکت راهبردی و موفقیت سازمان های همکار

این پژوهش با هدف بررسی رابطه اعتماد، مدیریت دانش در جریان اتحاد و شراکت راهبردی و موفقیت سازمان های همکار است. این تحقیق از نظر هدف از نوع کاربردی می باشد و از لحاظ اجرا ازنوع توصیفی – پیمایشی می باشد. جامعه آماری این تحقیق را کلیه مدیران و کارشناسان شرکت های نوپا و استارت آپی در پارک علم و فناوری مستقر در دانشگاه تهران تشکیل دادند که بر اساس آخرین استعلام تعداد آن ها ۱۴۰ شرکت است. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه محقق ساخته داری ۲۰ سوال می باشد که روایی و پایایی آن مورد تائید واقع شده است. همچنین جهت تجزیه و تحلیل داده ها از تکنیک معادلات ساختاری و نرم افزار Smart-PLS استفاده شد. نتایج نشان داد ضرایب بتا بین تمامی متغیرها مثبت بوده است و با توجه به اینکه سطوح معناداری برای تمامی فرضیات کمتر از ۰. ۰۵ می باشد می توان بیان داشت که کلیه فرضیات پژوهشی مورد تائید قرار گرفته و بین کلیه متغیرها رابطه معنادار مثبتی وجود دارد و بین اعتماد شرکا با اکتساب دانش و انتقال دانش از شرکا رابطه معناداری وجود دارد. بین انتقال و اکتساب دانش از شرکا و موفقیت سازمان های همکار رابطه معناداری وجود دارد. انتقال و اکتساب دانش از شرکا رابطه بین اعتماد شرکا و موفقیت سازمان های همکار را میانجی گری می کند.

کلیدواژه ها:

اعتماد ، دانش در جریان اتحاد ، شراکت راهبردی ، موفقیت سازمان های همکار