ادم حاد ریه در بارداری به عنوان یک اورژانس تهدید کننده حیات: مطالعه مروری
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 141
فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJOGI-19-33_003
تاریخ نمایه سازی: 28 مرداد 1402
چکیده مقاله:
مقدمه: ادم ریه یکی از عوارض خطرناک بارداری است. شیوع این مشکل در صورت بروز برخی عوارض بارداری مانند پره اکلامپسی افزایش می یابد. ادم ریه به دو نوع ادم ریه قلبی و ادم ریه غیرقلبی قابل تقسیم بندی است که هر یک علل و درمان جداگانه ای دارد. مطالعه مروری حاضر با هدف بررسی فیزیوپاتولوژی بیماری، عوامل دخیل در آن، راه های پیشگیری و روش های تشخیصی و درمانی ادم ریه در بارداری انجام شد. روش کار: در این مطالعه مروری، به منظور یافتن مقالات مرتبط با موضوع ادم ریه در بارداری، پایگاه های اطلاعاتی PubMed، Cochrane، Embase، Scopus و google scholar با استفاده از کلمات کلیدیpulmonary edema، pregnancy، obstetrics، pre-eclampsia، fluid overload،cardiac failure ،tocolytic therapy و pregnancy complication بدون محدودیت زمانی تا سال ۲۰۱۵ جستجو شدند. مقالات مرتبط انتخاب و در نهایت ۵۷ مقاله مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: مهم ترین علل ادم ریه در حاملگی شامل: درمان با توکولیتیک ها، اختلالات قلبی زمینه ای، تجویز زیاد مایع داخل عروقی، پره اکلامپسی و عفونت ها می باشد. ادم ریه قلبی نسبت به نوع غیر قلبی در بارداری شیوع بالاتری دارد و شایع ترین زمان آن نیز در چند روز اول پس از زایمان است. تشخیص ادم ریه با استفاده از علائم بالینی، گرافی قفسه سینه و اکوکاردیوگرافی امکان پذیر است. در درمان این نوع ادم، از درمان های کمک تنفسی، کاهش فشارخون با کمک نیتروگلیسرین و استفاده از دیورتیک هایی مانند فروزماید استفاده می شود. درمان ادم ریه غیر قلبی در بارداری نیز معطوف به رفع دلیل زمینه ای و درمان های حمایتی می باشد. نتیجه گیری: با توجه به مکانیسم ایجاد ادم ریه در بارداری، اقدامات پیشگیرانه در جهت کاهش بروز این عارضه در بیماران در معرض خطر بسیار مهم است. در صورت بروز نیز، اقدامات حمایتی و درمانی به موقع می تواند در اغلب موارد باعث نجات بیمار شود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
بهرام زرمهری
استادیار گروه طب اورژانس، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
هدی ذبیحی
دستیار تخصصی گروه زنان و زایمان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :