آموزش به منظور افزایش رضایت جنسی زنان یائسه: آموزش فردی یا گروهی؟

مقدمه: سلامت جامعه در گرو تامین نیازهای بهداشتی، فرهنگی و اقتصادی زنان است. یائسگی بخشی از زندگی زنان است که در بهداشت باروری اهمیت ویژه ای دارد و برنامه آموزشی مناسب به منظور بهبود رضایت جنسی ایشان ضروری است، لذا مطالعه حاضر با هدف مقایسه تاثیر آموزش فردی و گروهی بر رضایت جنسی زنان یائسه انجام شد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده در سال ۹۴-۱۳۹۳ بر روی ۶۰ زن یائسه در شهرستان اندیمشک انجام شد. افراد در دو گروه ۳۰ نفره آموزش فردی و گروهی قرار گرفتند. برنامه آموزشی فردی به صورت ۴ جلسه آموزش ۶۰ دقیقه ای (هفته ای یک بار) به صورت فردی و برنامه آموزش گروهی در قالب ۴ جلسه آموزش یک ساعته (هفته ای یک بار) در گروه های ۱۰ نفره به مدت یک ماه اجرا شد. هر دو گروه، ۱ و ۴ هفته بعد از اتمام آموزش، پرسشنامه رضایت جنسی را تکمیل کردند. تجزیه و تحلیل داده­ها با استفاده از نرم افزار آماری  SPSS (نسخه ۲۱) و آزمون های تی مستقل، من ویتنی، آزمون طرح­های تکراری، فریدمن و آزمون کای دو انجام شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین نمره رضایت جنسی، ۴ هفته پس از آموزش در دو گروه زنان با آموزش گروهی و فردی تفاوت آماری معنی داری پیدا کرده بود (۰۵/۰p<). میانگین نمره رضایت جنسی در زنان دریافت کننده آموزش گروهی از گروه آموزش فردی بیشتر بود. نتیجه گیری: با توجه به این که افزایش رضایت جنسی در آموزش گروهی نسبت به آموزش فردی بارزتر بود، توصیه می­شود جهت ارتقاء کیفیت زندگی جنسی زنان در دوره یائسگی، از روش آموزش های گروهی استفاده شود.

کلیدواژه ها:

آموزش جنسی ، رضایت جنسی ، یائسگی