بررسی تاثیر مصرف موضعی روغن آفتابگردان در پیشگیری از عفونتهای بیمارستانی در نوزادان نارس
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 131
فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJOGI-21-9_002
تاریخ نمایه سازی: 28 مرداد 1402
چکیده مقاله:
مقدمه: یکی از مهم ترین علت مرگ نوزادان نارس، عفونت های بیمارستانی می باشد و پوست نیز می تواند یکی از راه های ورود عفونت به بدن باشد. با توجه به نقش روغن آفتاب گردان همراه با ماساژ در کاهش عفونت های بیمارستانی، مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر موضعی روغن آفتاب گردان در پیشگیری از عفونت های بیمارستانی در نوزادان نارس انجام شد. روشکار: این مطالعه کارآزمایی بالینی در سال ۱۳۹۵ بر روی ۶۰ نوزاد نارس (کمتر از ۳۴ هفته حاملگی) بستری در بخش NICU بیمارستان قائم (عج) مشهد در دو گروه ماساژ با روغن آفتاب گردان (۲۷ نفر) و گروه کنترل (۳۳ نفر) انجام شد. سطح بدن این نوزادان روزانه ۳ بار تا ۲ هفته و سپس ۲ بار تا ۲۸ روز با روغن آفتاب گردان پوشیده شد. کشت خون، میزان پلاکت و گلبول های سفید خون در موقع بدحال شدن نوزاد سنجیده شد. همچنین بررسی وضعیت پوست در روزهای ۱، ۳، ۷، ۱۴، ۲۱ و ۲۸ بعد از چرب کردن پوست ارزیابی شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۲۱) و آزمون کای اسکوئر و تی تست انجام گرفت. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد. یافتهها: نتایج کشت خون اولیه مثبت (۶۷/۰=p) و کشت خون ثانویه مثبت (۱۵/۰=p) در دو گروه ماساژ با روغن آفتاب گردان و کنترل تفاوت معنی داری نداشت. وضعیت بالینی پوست نوزادان گروه مداخله در تمام مدت مطالعه به شکل معنی داری بهتر از نوزادان گروه کنترل (۰۵/۰>p) و میانگین مدت بستری در گروه مداخله حدود ۴ روز کمتر از گروه کنترل (۰۳۹/۰=p) بود. نتیجه گیری: در این مطالعه استفاده از روغن آفتاب گردان، کاهش محسوسی در پیشگیری از عفونت های بیمارستانی نداشت، ولی با توجه به وضعیت پوست بهتر و مدت بستری کمتر نوزادان گروه مداخله، مصرف روغن آفتاب گردان به طور معمول می تواند سودمند باشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
غلامعلی معموری
استاد گروه نوزادان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
محمد عبدالحسین عطار
استادیار گروه طب سنتی، مرکز تحقیقات کارآزمایی بالینی طب سنتی، دانشگاه شاهد، تهران، ایران.
حسن رخشنده
استادیار گروه داروسازی، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
مریم لطفی
کارشناس ارشد پرستاری نوزادان، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
مریم ذاکری حمیدی
استادیار گروه بهداشت باروری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تنکابن، تنکابن، ایران.
حسن بسکابادی
استاد گروه نوزادان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :