تاثیر عوامل خانوادگی و شخصیتی بر فرار دختران از خانه
سال انتشار: 1390
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 134
فایل این مقاله در 36 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_CWFS-5-18_004
تاریخ نمایه سازی: 26 مرداد 1402
چکیده مقاله:
چکیده این مقاله به بررسی تاثیر عوامل خانوادگی و شخصیتی بر فرار دختران از خانه می پردازد. فقر اقتصادی، اعتیاد والدین، خلا عاطفی، شکاف میان دو نسل، مهاجرت و حاشیه نشینی، دوره بلوغ، پایین بودن سطح نشاط و شادی نوجوانان، ناکامی های تحصیلی، دوستان ناباب و ... از جمله عوامل فرار دختران محسوب می شود. در این مطالعه ۳۰ دختر فراری شهر تهران و ۳۰ دختر عادی مدارس راهنمایی و دبیرستان که به عنوان گروه همتا به صورت تصادفی جهت مطالعه انتخاب شدند. برای بررسی ویژگی های خانوادگی و شخصیتی آزمودنیها از پرسشنامه پژوهشگر ساخته و فرم ۷۱ سوالی شخصیت سنج چندوجهی مینه سوتا (MMPI) استفاده شد. تجزیه و تحلیل آماری داده های پژوهش با استفاده از آزمون های مجذور خی و t گروههای مستقل انجام شد.نتایج به دست آمده نشان داد که بیشترین میزان فرار در سنین ۱۶-۱۸ سالگی اتفاق افتاده است. همچنین بین تمامی متغیرهای جمعیت شناختی به جز اعتیاد، و وضعیت دختران در سطح ۵ درصد ارتباط معناداری وجود داشت. دختران فراری در مقیاس های افسردگی(D)، هیپوکندریا (Hs )، انحراف اجتماعی-روانی (Pd )، و پارانوئیا (Pa ) در آزمون MMPI خیزک بالاتری داشتند. بدین ترتیب آنها دچار افسردگی و اندوه هستند، احساس گناه و تقصیر می کنند و نسبت به جسم و دردهای جسمانی خود اشتغال فکری دارند. اغلب این دختران فراری به خشم و نزاع با دیگران گرایش داشته و در ارتباط خود با افراد صاحب قدرت و مقام مشکل دارند. خشمگین، حق به جانب، حساس و بدگمان هستند. برای پیشگیری از بروز آسیب های روانی–اجتماعی نظیر فرار دختران از خانه، توسعه خدمات روانشناختی و مشاوره ضروری است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
روشنک خدابخش
دانشگاه الزهرا(س)
کامران گنجی
دانشگاه آزاد اسلامی واحد ملایر
رزیتا ذبیحی
دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر
مهرداد نادری فر
دانشگاه آزاد اسلامی واحد ملایر