نقش نگرش تفکر انتقادی و سبک های شناختی یادگیری در پیشبینی پیشرفت تحصیلی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی

مقدمه: اهمیت افزایش و بهبود مهارت های تفکر انتقادی دانشجویان در شرایط رشد فزاینده دانش بشر، امری آشکار است. هدف اصلی این پژوهش تعیین سهم نگرش تفکر انتقادی و شیوههای شناختی یادگیری در پیشبینی تغییرات پیشرفت تحصیلی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان بود. روش ها: پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال تحصیلی ۹۰-۸۹ بود. یک نمونه ۱۸۰ نفره از دانشجویان بر اساس روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای به تفکیک جنسیت و دانشکده انتخاب شدند و علاوه بر گزارش معدل خود، به پرسشنامههای نگرش تفکر انتقادی کالیفرنیا و سبک های یادگیری کلب پاسخ گفتند. نتایج: بر طبق یافته ها نگرش تفکر انتقادی (۱۳۲/۰=ضریب بتا) و مشاهده تاملی (۱۳۶/۰-=ضریب بتا) ۵ درصد از تغییرات پیشرفت تحصیلی را تبیین میکند. بین آزمایشگری فعال و پیشرفت تحصیلی نیز همبستگی مثبت وجود دارد (۰۵/۰P<). همچنین میانگین نمره پیشرفت تحصیلی و نگرش تفکر انتقادی در سبک های یادگیری تفاوت داشت (۰۵/۰P<)؛ سبک هم گرا با بیشترین نمره پیشرفت تحصیلی و بالاترین نگرش تفکر انتقادی همراه بود. بین نگرش تفکر انتقادی و مشاهده تاملی رابطه منفی وجود دارد (۰۱/۰P<)، این رابطه با مفهومسازی انتزاعی مثبت است (۰۵/۰P<). نتیجه گیری: نقش نگرش تفکر انتقادی و سبک های شناختی یادگیری در میزان پیشرفت تحصیلی اجتناب ناپذیر است. توصیه می شود اعضای هیات علمی با کاربست رویکردها و رویه های نوین آموزشی، سبک های شناختی یادگیری دانشجویان را مدنظر قرار دهند و در پرورش مهارت های تفکر انتقادی ایشان بکوشند.

کلیدواژه ها:

Attitude of critical thinking - style of learning - cognitive learning styles - academic achievement – students. ، نگرش تفکر انتقادی ، سبکهای یادگیری ، شیوههای شناختی یادگیری ، پیشرفت تحصیلی ، دانشجویان