رابطه سبک اسناد و خودتنظیمی دانشجویان دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی مشهددر سال تحصیلی ۹۱-۱۳۹۰

مقدمه: یکی از عوامل موثر در کارآمدی افراد در تمامی حوزه های آموزشی، شغلی و خانوادگی، برخورداری از مهارت های خودتنظیمی است. هدف این پژوهش بررسی رابطه سبک های اسناد و خودتنظیمی دانشجویان دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی مشهد بود.روش ها: روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی و جامعه پژوهش آن شامل کلیه دانشجویان دختر و پسر دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی مشهد در سال تحصیلی ۱۳۹۱-۱۳۹۰ بود. از این جامعه با استفاده از جدول مورگان و نمونه گیری خوشه ای تک مرحله ای ۲۰۰ نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. داده ها از طریق پرسشنامه های سبک اسناد سلیگمن و سینگ و پرسشنامه خودتنظیمی عمومی میلر و براون جمع آوری شد. داده­ها با استفاده ازآمار توصیفی و آزمون های رگرسیون چندگانه و تحلیل واریانس چندمتغیره مورد تحلیل قرار گرفت.نتایج: از بین سه سبک اسناد درونی، پایدار و کلی تنها سبک اسناد درونی قادر به پیش بینی بعد اجرا و برنامه ریزی خودتنظیمی بود (۰۱/۰ > p) و هیچ یک از سبک های اسناد نتوانستند بعد تحقیق و ارزیابی خودتنظیمی را پیش بینی کنند (۰۵/۰p، ۴۱/۰=(۱۳۹،۱)F)، پایدار (۰۰۱/۰>p، ۱۲/۰=(۱۳۹،۱)F) و کلی (۰۰۱/۰>p، ۰۰۶/۰=(۱۳۹،۱)F) تفاوت معناداری وجود دارد.نتیجه گیری: یکی از نیازهای مبرم جامعه پزشکی برخورداری از پرستاران و ماماهای مسوول، متعهد، خودتنظیم و برخوردار از سبک اسناد درونی است. بنابراین تدارک فضاهای آموزشی در دانشکده مامایی و پرستاری که راهنما و هادی این گروه از دانشجویان در جهت سبک های اسنادی موثر در ارتقای سطح خودتنظیمی باشند، می تواند مفید باشد.

کلیدواژه ها:

Attribution styles ، self-regulation ، responsibility ، Nursing and Midwifery student. ، سبک اسناد ، خودتنظیمی ، مسوولیت پذیری ، دانشجویان پرستاری و مامایی