اخلاق در پژوهش: چیستی خودعلم ربایی
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 70
فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJEST-13-2_001
تاریخ نمایه سازی: 26 مرداد 1402
چکیده مقاله:
زمینه: این مقاله در زمینه اخلاق پژوهش به ماهیت و چیستی یکی از سوء رفتارهای پژوهشی به نام خودعلم ربایی یا سرقت علمی از خود می پردازد. سرقت علمی یا علم ربایی به نسبت دادن اثر دیگران به خود و انتشار آن به نام خود گفته می شود که خودعلم ربایی یا سرقت علمی از خود یکی از انواع آن است. برخی از مسائل مطرح در این مقاله عبارت است از: خودعلم ربایی چیست و چه انواعی دارد؟ انتشار مجدد آثار پیشین خود تحت چه شرایطی جایز است؟
نتیجه گیری: برخی از نتایج به دست آمده در این تحقیق عبارتند از: خودعلم ربایی به انتشار دوباره کل یا بخشی از آثار منتشر شده پیشین خود بدون ارجاع مناسب به آنها گفته می شود. انتشار مجدد، پژوهش تکه شده، بازیابی متن از انواع خودعلم ربایی هستند. از آنجا که در سرقت از خود معنا ندارد، پیشنهاد می شود به جای اصطلاحات «سرقت از خود» یا «خودعلم ربایی» از اصطلاح «انتشار مجدد» استفاده شود. پژوهشگران و مولفان به هنگام استفاده از آثار منتشر شده پیشین خود باید ارجاع مناسبی به آنها بدهند و آن را به اطلاع خوانندگان، سردبیران و مسئولان نشر برسانند. در صورت استخراج چند مقاله پژوهشی از یک موضوع مانند رساله دکتری یا طرح پژوهشی و همپوشانی آنها با یکدیگر مراتب را به اطلاع سردبیران نشریات برسانند. از انتشار مجدد عین مقالات منتشر شده در کنفرانس ها باید پرهیز شود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :