رابطه هوش اخلاقی با بالندگی سازمانی؛ نقش میانجی گری هوش سازمانی

زمینه: یکی از الزاماتی که برای سازمان ها حیاتی به نظر می رسد بالندگی سازمانی است که این مهم می تواند در پرتو هوش اخلاقی و هوش سازمانی توسعه یابد. با درک این مساله پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه هوش اخلاقی با بالندگی سازمانی ‎؛  نقش میانجی گری هوش سازمانی انجام شده است. روش: روش پژوهش توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان اداره کل آموزش و پرورش استان کردستان می باشد که از میان آنان۱۹۰ نفر  متناسب با حجم نمونه و به شیوه نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. برای گردآوری داده های پژوهش از سه پرسشنامه هوش سازمانی، هوش اخلاقی و بالندگی سازمانی استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل یافته ها در سطح استنباطی از ضریب همبستگی پیرسون و برای تعیین نقش میانجی هوش سازمانی در ارتباط هوش اخلاقی و بالندگی سازمانی از مدل یابی معادلات ساختاری براساس نرم افزار آماری‎ Amos استفاده شد. یافته ها: نتایج معادلات ساختاری نشان داد که: بین هوش اخلاقی با هوش سازمانی (۲۷/۰) رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. رابطه این متغیر با بالندگی سازمانی نیز (۲۵/۰) مثبت و معنی دار است. رابطه بین هوش سازمانی با بالندگی سازمانی (۲۱/۰) مثبت و معنی دار می باشد. همچنین رابطه بین هوش اخلاقی با بالندگی سازمانی با نقش میانجی هوش سازمانی(۵۳/۰) معنی دار می باشد. نتیجه گیری: سازمان ها برای افزایش بالندگی سازمانی باید به هوش اخلاقی و هوش سازمانی کارکنان توجه نمایند.

کلیدواژه ها:

Organizational development ، Organizational intelligence ، Moral intelligence ، بالندگی سازمانی ، هوش سازمانی ، هوش اخلاقی