تحلیل ظرفیت های تمثیلی حکایات مربوط به حضرت موسی(ع) در مثنوی مولانا

تمثیل یکی از ابزارهای کارآمد زبان عاطفی(ادبی) برای القای دریافت های عرفانی و شهودهای شاعرانه است، زیرا تنها در قلمرو زبان عاطفی است که می توان تجارب عرفانی و مفاهیم ذهنی را که از مقوله احساسات شخصی و درونی اند، به شیوه تمثیل به دیگران انتقال داد. از آن جا که در تعالیم و تمثیلات مولانا، حقیقت از شریعت جدایی ندارد، با تامل در حکایت های تمثیلی انبیا و اولیا - به ویژه حکایات مربوط به حضرت موسی (ع)- می توان سر طریقت و حقیقت را بهتر درک کرد. حضرت موسی(ع) از دیدگاه مولانا، مرد حقی است که با تکیه بر عصای شریعت به دریای حقیقت گام می نهد و سالک طریق را به مدارج کمال راهنمایی می نماید.

کلیدواژه ها:

Mosa(P.B.U.H) ، Molavi ، Masnavi Ma'navi ، Allegory ، Allegorical Narrations. ، حضرت موسی(ع) ، مولوی ، مثنوی معنوی ، تمثیل ، حکایات تمثیلی.