تعیین سطح شنوایی در بیماران تالاسمی ماژور

مقدمه و هدف: بتاتالاسمی ماژور شایع ترین کم خونی ارثی است که در کشور ما و به ویژه مناطق شمالی شیوع نسبتا بالایی دارد. یکی از عوارض این بیماری اختلالات گوش می باشد. این مطالعه به منظور تعیین میزان شنوایی بیماران بتاتالاسمیک ماژور و ارتباط آن با میزان فریتین سرم، میزان و مدت دریافت خون و دسفرال در شهرستان گرگان انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه ۹۵ بیمار مبتلا به بتاتالاسمی ماژور از نظر میزان شنوایی بررسی شدند. متغیرهای مورد بررسی شامل سن، جنس، میزان فریتین سرم و میزان و مدت مصرف دسفرال بودند. از تمامی بیماران اودیومتری و تمپانومتری و معاینه بالینی به عمل آمد. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار آماری SSPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: ۹۵ بیمار (۱۹۰ گوش) در محدوده سنی ۲۹-۳ سال مورد بررسی قرار گرفت و تنها در ۷۲ گوش آستانه شنوایی بالای ۱۵ دسی بل بود که از این میزان ۴۳.۹ درصد از نوع حسی و عصبی بوده است. ۸۰ درصد گوش ها تمپانوگرام از نوع A بوده است. نتایج حاصله نشان داد که کاهش شنوایی با میزان فریتین سرم، میزان مصرف دسفرال در هر بار و مدت استفاده از آن رابطه آماری آماری معنی دار وجود داشت (p<۰.۰۵)نتیجه گیری: این بررسی نشان داد که در بیماران مبتلا به بتاتالاسمی ماژور عدم کنترل افزایش فریتین سرم و افزایش مدت مصرف میزان دسفرال سبب کاهش شنوایی در این بیماران می گردند. بنابراین معاینه دوره ای شنوایی پیشنهاد می گردد.

کلیدواژه ها:

Thalassemia major ، Hearing loss ، Ferritin ، Desferal ، تالاسمی ماژور ، کاهش شنوایی ، فریتین ، دسفرال