فراوانی اشریشیاکلی تولیدکننده شیگاتوکسین در بیماران با کولیت هموراژیک مراجعه کننده به بیمارستان های تهران (سال ۱۳۸۳)

سال انتشار: 1386
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 88

فایل این مقاله در 7 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_GOUMS-9-2_004

تاریخ نمایه سازی: 26 مرداد 1402

چکیده مقاله:

زمینه و هدف :  اشریشیاکلی های تولیدکننده شیگاتوکسین (STEC) به سروتایپ های مختلفO تعلق داشته و یکی از عوامل اتیولوژیک اسهال می باشند. سویه های STEC نه تنها به عنوان عامل انتریت همراه با سالمونلاهای غیرتیفوئیدی و کمپیلوباکتر مطرح می باشند، بلکه عامل ایجاد دو عارضه مهم سندرم اورمی همولیتیک و کولیت هموراژیک نیز هستند. هدف از این مطالعه بررسی فراوانی اشریشیاکلی تولیدکننده شیگاتوکسین در بیماران با کولیت هموراژیک مراجعه کننده به بیمارستان های تهران بود. روش بررسی : در این پژوهش فراوانی اشریشیاکلی های تولیدکننده شیگاتوکسین (STEC) در افراد با کولیت هموراژیک در دو جمعیت انسانی شامل افراد مبتلا به کولیت هموراژیک (گروه بیماران ۷۰ نمونه) و افراد دارای اسهال (گروه کنترل ۷۰نمونه)در ۶ ماه اول سال ۱۳۸۳ مورد بررسی قرار گرفت. برای جستجوی ژن stx و یافتن سویه های STEC از روش PCR و برای شناسایی سروگروپ های STEC از روش آگلوتیناسیون روی لام با استفاده از آنتی سرم های اختصاصی استفاده گردید. سپس با تکثیر ژن flic و برش محصول PCR با آنزیم HhaΙ و مقایسه با بانک اطلاعاتی ژن flic سروتیپ های سویه ها مشخص گردید. یافته ها : ۲ نمونه (۹/۲ درصد) از جمعیت بیماران مبتلا به کولیت هموراژیک و ۱۲ نمونه (۱/۱۷ درصد) از جمعیت افراد اسهالی دارای STEC بودند. این یافته ها حاکی از آن است که بین جداسازی STEC و کولیت هموراژیک ارتباط معنی داری وجود نداشت. ولی بین اسهال و جداسازی STEC رابطه معنی داری وجود داشت(۰۵/۰P<). سروتیپ هایی که دراین مطالعه جدا شدند عبارتند از: O۱۴۲:H۴۸ در گروه بیماران و O۱۱۱:H۲۳,O۲۶:H۴,O۱۲۶:H۶,O۱۲۶:H۴۷ در گروه کنترل که در هیچ گزارشی از آنها به عنوان عامل کولیت هموراژیک یاد نشده است. نتیجه گیری : با توجه به نتایج به دست آمده، رابطه مشخصی میان STEC و کولیت هموراژیک در جمعیت مورد مطالعه این تحقیق مشاهده نشد. عدم وجود ارتباط بین جداسازی  STEC و کولیت هموراژیک می تواند ناشی از عدم وجود سروتیپ های شایع در این عارضه مانند سروتیپO۱۵۷:H۷ در ایران باشد.