مقایسه اثرات درمانی نالترکسون و فلوئوکستین بر اختلال وسواسی – جبری (OCD) یک مطالعه کارآزمائی بالینی

زمینه و هدف : اختلال وسواسی جبری علی رغم شیوع بالا کمترین میزان پاسخ درمانی را در بین بیماری های اضطرابی نشان می دهد. این مطالعه به منظور مقایسه اثرات درمانی نالترکسون و فلوئوکستین بر اختلال وسواسی – جبری (OCD) انجام شد.   روش بررسی: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی دوسوکور با گروه شاهد و طرح موازی تصادفی بود که روی ۳۰ بیمار زن ۱۸ تا ۶۰ ساله مراجعه کننده به مطب و درمانگاه روانپزشکی بیمارستان زارع ساری در سال ۱۳۸۴ انجام گرفت. بیماران در سه گروه درمانی ۱۰نفره قرار گرفتند. به گروه A روزانه mg ۹/۵۳ فلوئوکستین، به گروه B روزانه mg ۴/۶۴ نالترکسون و به گروه C کپسولی حاوی دارونما داده می شد. شدت علایم اختلال وسواسی –جبری در چهار مرحله با مقیاس یل براون سنجیده شد. داده های به دست آمده در سه گروه با استفاده از آزمون های پارامتریک و غیرپارامتریک مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.   یافته ها : میانگین های عددی هفته هشتم در گروه نالترکسون شدت علائم اختلال وسواسی-جبری را به طور معنی داری (۰۱/۴۵ درصد) کاهش داد (۰۵/۰P<)، که این کاهش به اندازه فلوئوکستین (۸۱/۴۵درصد) بود.   نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که نالترکسون به اندازه فلوئوکستین در کاهش علائم اختلال وسواسی – جبری موثر است و اثر آن بسیار سریع تر از فلوئوکسین بوده و در عرض دو هفته اول ظاهر می شود.

کلیدواژه ها:

O.C.D ، Naltrexone ، Flouxetine ، Yale-Brown Scale of O.C.D (YBOCS) ، اختلال وسواسی - جبری (OCD) ، نالترکسون ، فلوئوکستین ، دارونما ، مقیاس وسواسی جبری یل بروان (YBOCS)