تاثیر اریترومایسین در درمان بیماری پیتریازیس روزه آ (یک کار آزمایی بالینی پلاسبو - کنترل دوسوکور)

زمینه و هدف : پیتریازیس روزه آ یک درماتوز التهابی حاد با علت ناشناخته می باشد که علی رغم خود محدود بودن و عدم به جاگذاشتن عوارض ممکن است تا دو ماه نیز ادامه یابد. این مطالعه به منظور تعیین میزان تاثیر اریترومایسین در مقایسه با دارونما در بهبود سیر بیماری پیتریازیس روزه آ انجام شد. روش بررسی: این کارآزمایی بالینی، روی بیماران مبتلا به پیتریازیس روزه آی تیپیک که طی دی ماه ۱۳۸۰ لغایت اردیبهشت ۱۳۸۴ به درمانگاه بیمارستان ۵آذر گرگان مراجعه کرده بودند، انجام شد. تعداد کل بیماران ۴۶ نفر بود که به صورت تصادفی در دو گروه ۲۳ نفری قرار گرفتند. با توجه به دوسوکور بودن مطالعه، درمان به مدت دو هفته برای آنها تجویز و سپس در فواصل ۶-۲ هفته میزان بهبودی اندازه گیری شد. در گروه مورد داروی اریترومایسین با دوز یک گرم در روز به مدت ۱۴ روز تجویز شد و در گروه کنترل دارونما تجویز شد. داده ها پس از جمع آوری و کدبندی و با استفاده از آزمون Pearson chi-square وارد نرم افزار SPSS ۱۱.۵ شد. با توجه به کیفی بودن صفت مورد بررسی و نوع مطالعه از مقایسه نسبت ها برای تجزیه و تحلیل استفاده شد. یافته ها : طی ۲ ، ۴ و ۶ هفته پس از شروع درمان هر چند در گروه تحت درمان با اریترومایسین نسبت به گروه دارونما نتایج بهتری اخذ شد، ولی تفاوت در پاسخ دهی بین دو گروه از نظر آماری معنی دار نبود. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان دهنده تاثیر ناچیز داروی اریترومایسین در سیر درمانی بیماران مبتلا به پیتریازیس روزه آ می باشد.

کلیدواژه ها:

Pityriasis rosea ، Erythromycin ، پیتریازیس روزه آ ، اریترومایسین