برآورد زمان شروع میوپاتی عضله دیافراگم در بیماران تحت ونتیلاسیون مکانیکی در بخش مراقبت های ویژه با استفاده از روش الکترودیاگنوستیک

زمینه و هدف : میوپاتی دیافراگم ناشی از بیماری های کریتیکال در بیماران تحت ونتیلاسیون مکانیکی از علل اصلی ضعف، موربیدیتی و تهویه مکانیکی طولانی مدت می باشد. برآورد زمان شروع این تغییرات به عنوان معیار مهم در پیش آگهی بیماران کریتیکال تحت ونتیلاسیون مکانیکی، ضروری است. مطالعات الکترودیاگنوستیک دیافراگم و عصب فرنیک به عنوان عناصر مهم دخیل در تنفس، نسبت به سایر روش های ارزیابی کننده سیستم تنفسی از اهمیت خاصی برخوردار می باشند. لذا این مطالعه به منظور برآورد متوسط زمان شروع تغییرات میوپاتیک عضله دیافراگم در بیماران تحت ونتیلاسیون مکانیکی با استفاده از روش الکترودیاگنوستیک انجام گردید. روش بررسی : این مطالعه توصیفی روی ۵۶ بیمار تحت ونتیلاسیون مکانیکی در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان امام خمینی (ره) تبریز طی سال های ۸۶-۱۳۸۴ انجام شد. بیماران در روز چهارم و سپس در فواصل هر چهار روز تحت الکترومیوگرافی عضله دیافراگم و تعیین سرعت انتقال عصب (NCV) فرنیک قرار گرفتند. یافته ها : الکترومیوگرافی و NCV در روز چهارم و هشتم روی ۵۶ بیمار انجام شد که شواهدی به نفع درگیری دیافراگم نداشتند. در ادامه ۲۴بیمار روز دوازدهم الکترومیوگرافی شدند که در ۳بیمار میوپاتی خفیف گزارش شد. از ۱۸ بیماری که در روز شانزدهم تحت الکترومیوگرافی قرار گرفتند؛ در ۵ بیمار شواهد میوپاتی دیافراگم مشاهده شد. در ۱۰ بیماری که در روز بیستم بررسی شدند؛ در همگی موارد میوپاتی خفیف تا متوسط گزارش گردید. نتیجه گیری : این مطالعه نشان داد که حداقل زمان لازم برای ایجاد ضعف دیافراگم در بیماران کریتیکال تحت ونتیلاسیون مکانیکی با علل متعدد در بخش مراقبت های ویژه ۱۲ روز می باشد و با افزایش زمان میزان بروز تغییرات الکتروفیزیولوژیک افزایش می یابد.

کلیدواژه ها:

Diaphragmatic neuromyopathy ، Diaphragm muscle ، Electromyography ، Mechanical ventilation ، nerve conduction velocity ، نورومیوپاتی ، دیافراگم ، الکترومیوگرافی ، ونتیلاسیون مکانیکی ، سرعت انتقال عصب