مقایسه تصویربرداری تشدید مغناطیسی و اسکن هسته ای در تشخیص متاستازهای مهره های سینه ای و کمری

زمینه و هدف:مهره ها شایع ترین محل متاستاز در استخوان ها است. تشخیص متاستازها به خصوص در مراحل اولیه می تواند به روند درمان بیماران و تعیین پروگنوز آنها کمک نماید. با توجه به استفاده وسیع از تصویربرداری تشدید مغناطیسی در بیماری های مختلف و در دسترس بودن این ابزار در اکثر مناطق، این مطالعه به منظور تعیین ارزش تشخیصی تصویربرداری تشدید مغناطیسی و اسکن هسته ای در متاستازهای ستون فقرات انجام شد. روش بررسی : این مطالعه توصیفی روی ۴۳ بیمار با هر نوع سرطان اولیه شناخته شده برای تشخیص متاستاز ستون فقرات و یا مرحله بندی ضایعه تومورال انجام شد. بیماران تحت تصویربرداری تشدید مغناطیسی و اسکن هسته ای ستون فقرات قرار گرفتند. نتایج اسکن استخوان به عنوان استاندارد طلایی درنظر گرفته شد و حساسیت و ویژگی محاسبه شدند. یافته ها : تصویربرداری تشدید مغناطیسی تعداد ۱۹ مهره پشتی را که توسط اسکن منفی گزارش شده بود؛ تشخیص داد. حساسیت و ویژگی تصویربرداری تشدید مغناطیسی نسبت به اسکن هسته ای به ترتیب ۹۰.۷% و ۹۵.۶% محاسبه شد. در بررسی مهره های کمری، تصویربرداری تشدید مغناطیسی تعداد ۴ مهره را که توسط اسکن منفی گزارش شده بود؛ تشخیص داد. حساسیت، ویژگی و صحت تصویربرداری تشدید مغناطیسی نسبت به اسکن هسته ای به ترتیب۹۷.۶% ، ۹۷% و ۹۷.۲%محاسبه شد. نتیجه گیری : تصویربرداری تشدید مغناطیسی برای تشخیص ضایعات متاستاتیک مهره ها حساس تر از اسکن هسته ای است و اگر شک به متاستاز در ستون فقرات وجود داشته باشد؛می تواند اولین اقدام تشخیصی نیز باشد.

کلیدواژه ها:

Magnetic resonance imaging ، Bone scan ، Vertebra ، Metastasis ، متاستاز ، تصویربرداری تشدید مغناطیسی ، اسکن هسته ای