تعیین ساختار ژنتیکی مایکوباکتریوم توبرکلوزیس به روش MIRU-VNTR

سال انتشار: 1393
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 214

فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_GOUMS-17-1_016

تاریخ نمایه سازی: 26 مرداد 1402

چکیده مقاله:

زمینه و هدف : روش MIRU-VNTR به یکی از فراگیرترین روش های استاندارد شده ژنوتایپینگ مایکوباکتریوم توبرکلوزیس کمپلکس تبدیل شده است. این مطالعه به منظور تعیین ساختار ژنتیکی مایکوباکتریوم توبرکلوزیس به روش MIRU-VNTR و نیز تعیین نقش اعضای دیگر مایکوباکتریوم توبرکلوزیس کمپلکس در ایجاد بیماری سل انجام گردید. روش بررسی : این مطالعه توصیفی روی ۵۳ جدایه حاصل از کشت باکتریایی نمونه های خلط و لاواژ معدی بیماران مشکوک به بیماری سل انجام شد. به منظور تعیین هویت جدایه ها در ابتدا از آزمون های ۱۶S rRNA و Rv Typing و در مرحله بعد از آزمون RD typing استفاده شد. سپس با به کارگیری ۱۲ لوکوس شناخته شده MIRU-VNTR typing ژنوتایپ جدایه ها مشخص گردید. یافته ها : در مجموع ۴۴ تیپ ژنتیکی مورد شناسایی قرار گرفت. به طوری که ۱۳ جدایه در ۴ تیپ ژنتیکی به صورت مشترک یک ژنوتیپ را از خود نشان دادند و ۴۰ تیپ ژنتیکی هر کدام فقط توسط یک جدایه نمایش داده شدند. در مقایسه میان لوکوس های ۱۲ گانه MIRU-VNTR از نظر قدرت تفریق مشخص گردید MIRU-۲۶ با ۷ آلل قدرتمندترین توان افتراق میان جدایه ها را از خود نشان داده است. به طوری که Simpson’s diversity index در این لوکوس عدد ۰.۷۶۷ بود. به جز یک جدایه با هویت مایکوباکتریوم بوویس، ۵۲ جدایه دیگر مایکوباکتریوم توبرکلوزیس بودند. هیچ یک از نمونه ها به سایر اعضای مایکوباکتریوم توبرکلوزیس کمپلکس آلوده نبودند. همچنین آلودگی همزمان نمونه ها به بیش از دو سویه مشاهده نشد. نتیجه گیری : اگرچه ۴۲ تیپ ژنتیکی MIRU-VNTR در میان ۵۳ جدایه تحت مطالعه شناسایی شد؛ اما دستکم در ۱۹ مورد تفاوت میان این تیپ ها، فقط در مورد یک لوکوس از ۱۲ لوکوس به کاررفته مشاهده گردید. بدین ترتیب در مجموع جمعیت ژنتیکی نسبتا همگنی از جدایه ها مشاهده گردید. اگرچه شناسایی ۱۳ جدایه اپیدمیک در قالب ۴ تیپ ژنتیکی می تواند به عنوان نشانه انتقال بیماری در میان مبتلایان باشد؛ اما در مجموع انتقال بیماری در بیماران تحت بررسی چندان گسترده به نظر نمی رسد.

نویسندگان

مهدی احمدی

Vaccine Expert, Razi Vaccine & Serum Research Institute, Arak, Iran

کیوان تدین

Assistant Professor, Razi Vaccine & Serum Research Institute, Karaj, Iran

نادر مصوری

Assistant Professor, Razi Vaccine & Serum Research Institute, Karaj, Iran

علی اصغر فرازی

Associate Professor, Tropical and Infectious Diseases Department, Arak University of Medical Sciences, Arak, Iran

محمد ارجمندزادگان

Associate Professor, Microbiology & Immunology Department, Arak University of Medical Sciences, Arak, Iran

روح اله کشاورز

Veterinarian, Razi Vaccine & Serum Research Institute, Karaj, Iran

رضا بنی هاشمی

Vaccine expert, Razi Vaccine & Serum Research Institute, Karaj, Iran

محمد سخاوتی

Vaccine expert, Razi Vaccine & Serum Research Institute, Karaj, Iran

داریوش حامدی

Microbiologist, Razi Vaccine & Serum Research Institute, Karaj, Iran

مریم ارم آبادی

Microbiologist, Razi Vaccine & Serum Research Institute, Karaj, Iran

منصوره جباری اصل

General Physician, Tuberculosis Expert, Arak University of Medical Sciences, Arak, Iran

رایناک قادری

Veterinarian, Razi Vaccine & Serum Research Institute, Karaj, Iran

سیدداوود حسینی

Assistant Professor, Arak Branch, Razi Vaccine & Serum Research Institute, Arak, Iran

شجاعت دشتی پور

Vaccine Expert, Razi Vaccine & Serum Research Institute, Karaj, Iran