اثر مصرف طولانی مدت تاموکسیفن بر حافظه موش صحرایی

زمینه و هدف : تاموکسیفن یکی از تعدیل کنندگان انتخابی گیرنده استروژن است که اثر استروژنی / آنتی استروژنی در بافت های مختلف بدن دارد. این مطالعه به منظور تعیین اثر مصرف طولانی مدت تاموکسیفن بر حافظه موش های صحرایی نر انجام شد. روش بررسی : در این مطالعه تجربی ۴۸سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار به سه گروه کنترل، شم و تجربی تقسیم شدند. گروه شم حلال تاموکسیفن دریافت نمود و گروه تجربی تاموکسیفن (۴۰۰ mg/kg/day) را به مدت ۳۵ روز متوالی به صورت خوراکی دریافت کرد. در پایان تیمار، یادگیری و حافظه فضایی حیوانات با استفاده از ماز آبی موریس و حافظه اجتنابی با استفاده از شاتل باکس ارزیابی شد. یافته ها : مدت زمان و مسافت سپری شده برای دست یابی به سکوی پنهان در آزمون ماز آبی موریس در حیوانات دریافت کننده تاموکسیفن افزایش معنی داری در مقایسه با گروه کنترل نشان داد (P<۰.۰۵). به علاوه زمان و مسافت شنا شده در ربع دایره هدف (در آزمون پروب) در حیوانات گروه تاموکسیفن کاهش معنی داری داشت (P<۰.۰۵). در آزمون حافظه اجتنابی، تاموکسیفن موجب کاهش معنی داری در زمان ورود حیوان به اتاق تاریک در مقایسه با گروه کنترل گردید (P<۰.۰۵). نتیجه گیری : تیمار طولانی مدت تاموکسیفن موجب اختلال در یادگیری و حافظه فضایی و همچنین کاهش حافظه اجتنابی در موش های صحرایی نر می گردد.

کلیدواژه ها:

Tamoxifen ، Spatial learning ، Spatial memory ، Avoidance memory ، Rat ، تاموکسیفن ، یادگیری ، حافظه فضایی ، حافظه اجتنابی ، موش صحرایی