میزان بقاء بیماران مبتلا به کارسینوم سلول سنگفرشی مری

زمینه و هدف : کارسینوم مری یکی از سرطان های بسیار کشنده بوده و بیشتر از نوع کارسینوم سلول سنگفرشی است. این مطالعه به منظور تعیین میزان بقاء بیماران مبتلا به کارسینوم سلول سنگفرشی مری انجام شد. روش بررسی : این مطالعه همگروهی تاریخی روی ۱۰۵ بیمار مبتلا به سرطان مری مراجعه کننده به بیمارستان فیروزگر تهران طی سال های ۹۳-۱۳۸۸ انجام شد. داده های مربوط به بیماران تحت شیمی درمانی به همراه پرتودرمانی با و بدون جراحی جمع آوری گردید. یافته ها : متوسط سن ابتلای بیماران ۶۳ سال بود. در هر دو جنس فراوانی کارسینوم سلول سنگفرشی مری در گروه سنی ۶۰-۵۱ سال از سایر گروه های سنی بیشتر بود. میزان بقاء ۵ ساله در بیماران مبتلا به کارسینوم سلول سنگفرشی مری تحت شیمی درمانی به همراه پرتودرمانی بدون جراحی ۹.۵% و در بیماران تحت شیمی درمانی به همراه پرتودرمانی با جراحی ۳۱.۷% تعیین شد (P<۰.۰۵). میزان بقاء یک ساله و سه ساله و پنج ساله در بیماران تحت شیمی درمانی به همراه پرتودرمانی با جراحی به ترتیب ۶۸.۵%، ۳۸% و ۲۲.۸% تعیین گردید. نتیجه گیری : میزان بقاء بیماران مبتلا به کارسینوم سلول سنگفرشی مری بسیار پایین ارزیابی شد؛ ولی انتخاب روش شیمی درمانی به همراه پرتودرمانی توام با جراحی باعث افزایش بقاء پنج ساله بیماران شد.

کلیدواژه ها:

Esophagus ، Squamous cell carcinoma ، Survival ، Chemotherapy ، Chemoradiation ، Surgery ، مری ، کارسینوم سلول سنگفرشی ، بقاء ، شیمی درمانی ، شیمی درمانی به همراه پرتودرمانی ، جراحی