اثر محافظتی لووتیروکسین با مکانیسم کاهش استرس اکسیداتیو در مدل پیش شرطی سازی ایسکمیک در قلب موش صحرایی

زمینه و هدف : در پیش شرطی شدن ایسکمیک (ischemic preconditioning: IPC) قلب در دوره های کوتاه مدت دچار ایسکمی شده و لذا در صورت مواجهه با ایسکمی طولانی، قسمت اعظم ناحیه دچار ایسکمی از آسیب محافظت می گردد. این مطالعه به منظور تعیین اثر محافظتی لووتیروکسین با مکانیسم کاهش استرس اکسیداتیو در مدل پیش شرطی سازی ایسکمیک در قلب موش صحرایی انجام شد. روش بررسی : این مطالعه تجربی روی ۳۰ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار در در سه گروه ۱۰ تایی انجام شد. در گروه ایسکمی پرفیوژن مجدد (IR) ، قلب حیوان در دستگاه لانگندورف قرار گرفت. در گروه IPC قبل از ایسکمی ماژور در معرض ۴ دوره ایسکمی ۵ دقیقه ای همراه با پرفیوژن مجدد قرار گرفت. در گروه دریافت کننده داخل صفاقی لووتیروکسین با دوز ۲۵ میکروگرم به ازای هر ۱۰۰ گرم وزن حیوان، قلب در معرض ایسکمی پرفیوژن مجدد قرار گرفت. حجم ناحیه اینفارکت و میزان مالون دی آلدئید در بافت قلب سنجیده شد. یافته ها : حجم ناحیه آسیب دیده گروه IR ۲۶.۵۵ میلی متر مکعب، گروه IPC ۱۱.۱۱ میلی متر مکعب و گروه دریافت کننده لووتیروکسین ۱۲.۵۶ میلی متر مکعب تعیین شد. تزریق لووتیروکسین همانند IPC حجم ناحیه آسیب دیده را به طور معنی داری نسبت به گروه IR پایین آورد (P<۰.۰۵). میزان مالون دی آلدئید در گروه IR ۱۳۲۸، در گروه IPC ۷۷۷ و در گروه دریافت کننده لووتیروکسین ۷۶۲ تعیین شد و در گروه های IPC و دریافت کننده لووتیروکسین نسبت به گروه IR کاهش نشان داد (P<۰.۰۵). نتیجه گیری : تزریق لووتیروکسین با ایجاد پیش شرطی سازی ایسکمیک سبب کاهش اثر سوء ایسکمی پرفیوژن مجدد در قلب موش صحرایی می گردد.

کلیدواژه ها:

Heart ، Ischemia ، Levothyroxine ، Ischemic Preconditioning ، Oxidative Stress ، قلب ، ایسکمی ، لووتیروکسین ، پیش شرطی سازی ایسکمیک ، استرس اکسیداتیو