اثربخشی واقعیت درمانی مبتنی بر نظریه انتخاب Glasser به شیوه گروهی بر سلامت عمومی و باورهای وسواسی زنان مطلقه

زمینه و هدف: طلاق به عنوان یکی از بحران های زندگی می تواند منجر به بروز مشکلات عاطفی و رفتاری گردد. این مطالعه به منظور تعیین اثربخشی واقعیت درمانی مبتنی بر نظریه انتخاب Glasser به شیوه گروهی بر سلامت عمومی و باورهای وسواسی زنان مطلقه انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه شبه تجربی ۳۰ زن مطلقه مشغول به تحصیل در مدارس بزرگسال به صورت غیرتصادفی در دو گروه ۱۵ نفری کنترل و مداخله قرار گرفتند. در ابتدای مطالعه برای هر دو گروه پرسشنامه سلامت عمومی (GHQ) (اضطراب، کارکرد اجتماعی، نشانه های بدنی و افسردگی) و پرسشنامه افکار وسواسی (OBQ-۴۴) (مسوولیت پذیری، کمال طلبی و اهمیت دادن به افکار) تکمیل گردید. برای گروه مداخله طی ۸ جلسه، هفته ای یک جلسه به مدت دو ساعت جلسات آموزشی واقعیت درمانی مبتنی بر نظریه انتخاب Glasser برگزار شد و برای گروه کنترل مداخله ای صورت نگرفت. در انتهای مطالعه از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. یافته ها: آموزش گروهی واقعیت درمانی آزمودنی های گروه مداخله سبب کاهش آماری معنی دار در تمامی ابعاد دو متغیر سلامت عمومی و باورهای وسواسی در مقایسه با گروه کنترل گردید (P<۰.۰۵). نتیجه گیری: آموزش گروهی واقعیت درمانی مبتنی بر نظریه انتخاب Glasser سلامت عمومی زنان مطلقه را بهبود می بخشد و سبب کاهش باورهای وسواسی آنان می گردد.

کلیدواژه ها:

Reality therapy ، Choice theory ، General health ، Obsessive beliefs ، Divorced women ، واقعیت درمانی ، تئوری انتخاب ، سلامت عمومی ، باورهای وسواسی ، زنان مطلقه