اثر تمرینات تناوبی شدید و تداومی بر آنزیم های آنتی اکسیدانی بافت قلب موش های صحرایی پیر

زمینه و هدف: پیری با افزایش تولید رادیکال های آزاد همراه می شود. از طرفی فعالیت های ورزشی با بهبود سیستم ضداکسایشی منجر به کاهش آسیب های ناشی از پیری می گردد. این مطالعه به منظور تعیین اثر تمرینات تناوبی شدید و تداومی بر آنزیم های آنتی اکسیدانی بافت قلب موش های صحرایی پیر انجام شد. روش بررسی: این مطالعه تجربی روی ۲۴ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار در محدوده سنی ۲۲ تا ۲۴ ماه انجام شد. حیوانات پس از دو هفته دوره سازگاری به سه گروه ۸ تایی شامل گروه تمرین تناوبی شدید (۸۰ تا ۱۰۰ درصد سرعت بیشنه)، گروه تمرین تداومی (۶۵ تا ۷۰ درصد بیشینه سرعت) و گروه کنترل تقسیم شدند.پروتکل تمرینی به مدت ۶ هفته و هر هفته ۵ جلسه اجرا شد. بافت قلب موش های صحرایی پس از ۴۸ ساعت از آخرین جلسه تمرینی استخراج شد. آنزیم های سوپراکسید دسموتاز (Superoxide dismutase: SOD) و گلوتاتیون پراکسیداز (Glutathione peroxidase: GPX) به روش الایزا آنالیز شدند. یافته ها: آنزیم SOD در گروه های تمرین تداومی (۳±۴۱.۲۶) و تناوبی شدید (۶±۴۸.۸) نسبت به گروه کنترل (۲±۲۲.۶۲) و آنزیم GPX در گروه های تمرین تداومی (۰.۰۷±۱.۹۶) و تناوبی شدید (۰.۰۳±۲.۲۸) نسبت به گروه کنترل (۰.۰۴±۱.۳۷) افزایش آماری معنی داری یافتند (P<۰.۰۵) و این افزایش در گروه های تمرین تناوبی شدید نسبت به گروه های تمرین تداومی بیشتر بود. نتیجه گیری: تمرینات تناوبی شدید و تداومی باعث افزایش میزان آنزیم های آنتی اکسیدانی در موش های صحرایی مسن می گردند.

کلیدواژه ها:

Exercise ، Free radicals ، Aging ، Superoxide dismutase ، Glutathione peroxidase ، Rat ، فعالیت ورزشی ، رادیکال آزاد ، پیری ، سوپراکسید دسموتاز ، گلوتاتیون پراکسیداز ، موش صحرایی