اپیدمیولوژی و عواقب ترومای کودکان مراجعه کننده به بیمارستان بعثت شهر همدان (۱۳۹۵)

زمینه و هدف: تروما سومین علت مرگ و عامل اصلی ناتوانی در کودکان ایرانی است. کودکان به علت شرایط فیزیولوژیک و فرآیند رشد بیشتر در معرض تروما هستند. شناسایی عوامل خطر می تواند از میزان بروز این حوادث و عواقب آنها بکاهد. این مطالعه به منظور ارزیابی ترومای کودکان انجام شد. روش بررسی: این مطالعه توصیفی - تحلیلی روی ۴۸۲ کودک (۳۳۰ پسر و ۱۵۲ دختر) زیر ۱۴ سال دچار تروما مراجعه کننده به بیمارستان بعثت شهر همدان در سال ۱۲۹۵ انجام شد. اپیدمیولوژی و عواقب تروما مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: بیشترین موارد تروما به ترتیب ۱۹۵ مورد (۴۰.۵%) در محدوده سنی ۷ تا ۱۴ سال (دوران مدرسه)، ۱۸۹ مورد (۳۹.۲%) در محدوده سنی ۲ تا ۷ سال (قبل از مدرسه) و ۹۸ مورد (۲۰.۳%) در محدوده سنی صفر تا ۲ سال (شیرخوارگی) رخ داده بود. وقوع تروما در دو گروه قبل از مدرسه (۶۷.۸%) و دوران مدرسه (۷۵.۴%) در پسران بیش از دختران بود (P<۰.۰۵). بیشترین شیوع در فصل تابستان (۳۶.۹%)، بیشترین مکان وقوع حادثه در منزل (۴۴%)، بیشترین علت آسیب سقوط (۵۳%)، بیشترین نوع آسیب شکستگی (۳۵%) و بیشترین محل آسیب در ناحیه سر و صورت (۴۱%) تعیین گردید. از نظر پیامد بعد از ترخیص، ۱۰ مورد مرگ ناشی از تروما و ۴۲ مورد ناتوانی بعد از تروما مشاهده شد. نتیجه گیری: با توجه به این که بیشترین محل وقوع حادثه در منزل به علت سقوط و شکستگی بود؛ می توان با ایمن کردن بیشتر منازل و آگاهی بیشتر والدین از خطرهای پیش روی کودکان جلوگیری نمود.

کلیدواژه ها:

Trauma ، Pediatrics ، Epidemiology ، Death ، Iran ، تروما ، کودکان ، اپیدمیولوژی ، مرگ و میر ، همدان