اثر یک دوره تمرین پیلاتس همراه با ویتامین D بر سطح پروتئین جاذب شیمیایی مونوسیت -۱ و فعالیت سوپراکسیددیسموتاز در مردان دارای اضافه وزن: یک مطالعه کارآزمایی بالینی

زمینه و هدف: کمبود ویتامین D و فقر حرکتی از جمله عوامل مربوط به افزایش التهاب و استرس اکسایشی در شرایط چاقی هستند. این مطالعه به منظور تعیین اثر یک دوره تمرین پیلاتس همراه با ویتامین D بر سطح پروتئین جاذب شیمیایی مونوسیت -۱ (MDP-۱) و فعالیت سوپراکسیددیسموتاز (SOD) در مردان دارای اضافه وزن انجام شد. روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی یک سویه کور ۵۶ مرد دارای اضافه وزن به طور تصادفی در گروه های کنترل، تمرین پیلاتس، ویتامین D و ترکیبی قرار گرفتند. تمرینات پیلاتس ۸ هفته با شدت ۷۵-۵۰ درصد ضربان قلب ذخیره و ۳ جلسه در هفته انجام شد. گروه های ویتامین D و ترکیبی به طور هفتگی ۵۰۰۰۰ واحد ویتامین D دریافت نمودند. سطح MCP-۱ و فعالیت SOD قبل و پس از مداخله سنجیده شد. یافته ها: وضعیت ویتامین D در تمام آزمودنی ها پایین تر از نرمال بود. مقادیر MCP-۱ در گروه های تمرین پیلاتس، ویتامینD و ترکیبی بعد از ۸ هفته کاهش و فعالیت SOD افزایش آماری معنی داری یافت (P<۰.۰۵)؛ اما مداخله ترکیبی تاثیر قوی تری در تعدیل مقادیر MCP-۱ و فعالیت SOD در مقایسه با دو مداخله دیگر داشت (P<۰.۰۵). همچنین اثر تمرینات پیلاتس بر افزایش فعالیت SOD بیشتر از مصرف ویتامینD بود (P<۰.۰۵). نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرین پیلاتس و مصرف ویتامین D می توانند اثرات حمایتی خود را در افراد اضافه وزن با سطح پایین ویتامینD، به واسطه افزایش فعالیت SOD و کاهش شاخص التهابی MCP-۱ اعمال نمایند. اگرچه این اثرات با مداخله ترکیبی توسعه یافت؛ ولی تمرینات پیلاتس با افزایش بیشتری در افزایش سطح آنتی اکسیدانی نسبت به ویتامین D همراه بود.

کلیدواژه ها:

Chemokine CCL۲ ، Overweight ، Exercise ، Superoxide Dismutase ، Vitamin D ، کموکاین CCL۲ ، اضافه وزن ، تمرین ورزشی ، سوپراکسیددیسموتاز ، ویتامین D