تقویت عوامل سرمایه اجتماعی و اهمیت آن در توسعه مدیریت شهری

شهرسازی بارویکردی صرفا کالبدی و اقتصادی و در نتیجه غافل از مسائل اجتماعی و فرهنگی، در حل معضلات و مشکلات شهری ناکام بوده است. تجربیات گذشته جهان و البته بسیاری از تجربیات شهرسازی در کشور مانیز نشان داده است که نمی توان با نگاه از بالا و در قالب نقشه های مختلف در حل این معضلات موفق شد. بر همین اساس بار دیگر توجه به محلات و جوامع خرد شهری در دستور کار جامعه شناسان، برنامه ریزان وطراحان شهری قرار گرفته است چرا که فقط در این مقیاس می توان به ابعاد مختلف زندگی شهری پی برد و از نزدیک مسائل را مورد بررسی قرار داد. این فرایند شامل نهادهای رسمی و غیررسمی و نیز سرمایه اجتماعی شهروندان است. سرمایه اجتماعی یکی از عوامل حکمروایی خوب شهری است؛ خود زمینه ای مناسب جهت دستیابی به یک مدیریت و حکمروایی مناسب شهری در راستای رسیدن به یک زندگی یکپارچه و امن می باشد. کیفیت فضاهای شهری به عنوان ابزار طراحان شهری در جهت ارتقا و ساماندهی محیط، قابلیت فراهم ساختن زمینه شکل گیری و ارتقای سرمایه های اجتماعی را دارد. امروزه در کنار سرمایه های انسانی، مالی و فیزیکی، سرمایه دیگری به نام سرمایه اجتماعی مورد بهره برداری واقع شده است. این مفهوم به پیوندها و ارتباطات میان اعضای یک شبکه به عنوان منبعی با ارزش اشاره دارد که با خلق هنجارها و اعتماد متقابل، سبب تحقق اهداف اعضا می شود. سرمایه اجتماعی را می توان بستر مناسبی برای بهره وری سرمایه انسانی و فیزیکی و راهی برای نیل به موفقیت قلمداد کرد. در کلی ترین سطح، سرمایه اجتماعی، ویژگی های هر جامعه یا گروه اجتماعی است که ظرفیت سازماندهی جمعی و داوطلبانه برای حل مشکلات متقابل یا مسائل عمومی را افزایش می دهد.

کلیدواژه ها:

سرمایه اجتماعی ، توسعه مدیریت شهری