تحلیل ETA سازه های مجهز به میراگر اصطکاکی

حجم عظیم انرژی آزاد شده ناشی از زلزله در زمان کوتاه، نیرو و خسارت زیادی به سازه وارد می کند. به کارگیری میراگرها به ویژه میراگرهای اصطکاکی به علت داشتن عملکرد ساده و عدم نیاز به تکنولوژی خاص می تواند یکی از بهترین راه های استهلاک انرژی و در نتیجه بهبود رفتار لرزه ای سازه ها باشد با استفاده از تحلیل دینامیکی ETA (تحلیل دینامیکی زمان دوام) پاسخ لرزه ای سازه در سطوح خطر مختلف به دست می آید. تحلیل زمان دوام روشی نسبتا جدید است که در آن سازه تحت اثر یک تحریک دینامیکی فزاینده از مجموعه رکورد های موجود، که شدت آن به تدریج در طول زمان افزایش پیدا می کند، قرار داده می شود. پاسخ سازه در طول زمان، بررسی شده و با توجه به پاسخ متناظر با سطوح مختلف شدت تحریک، نقاط قوت و ضعف عملکرد میراگر و سازه ارزیابی می گردد. مزیتی که این روش نسبت به روش تحلیل تاریخچه زمانی دارد این است که در این روش رفتار سازه از ناحیه خطی شروع شده و با افزایش شدت دامنه توابع شتاب با زمان و ایجاد ترک در سازه وارد ناحیه غیر خطی می شود و تا مرحله نهایی که سازه دچار شکست نهایی می گردد ادامه پیدا می کند که این امر موجب می شود تحلیل جامعی از رفتار سازه به دست آید. در این پژوهش رفتار سه تیپ ساختمان مجهز به میراگر اصطکاکی با سه مجموعه رکورد زمان دوام مورد بررسی قرار گرفته است. در مقاله حاضر، به کمک روش تحلیل زمان دوام، پروسه ای جهت نیل به هدف فوق ارائه گردید. پروسه فوق منجر به ساخت گراف های می شود که این گراف ها این امکان را به طراح می دهند که بار لغزشی را که در سطوح خطر مطلوب، اهداف طراحی را برآورده سازد، تعیین نماید. نتایج نشان می دهد که روش طراحی تغییر مکان ارتقا یافته، منجر به طرح سازه ای می شود که در زلزله سطح بهره برداری، عملکرد بدون وقفه (IO)، در زلزله سطح طراحی، عملکرد ایمنی جانی (LS) ودر زلزله (MCE) دارای سطح عملکرد پرهیز از فرو ریزش (CP) می باشد.

کلیدواژه ها:

میراگر اصطکاکی سیلندری ، تحلیل زمان دوام ، تحلیل ETA ، بارگذاری دینامیکی ، کنترل سازه