تبیین تاثیر پارامترهای کیفیت محیطی بر ارتقاء تعاملات اجتماعی بر مبنای نظر شهروندان (نمونه مودری : بافت های فرسوده منطقه ۵ شیراز)

در زندگی و حیات شهری ، فضاهای شهری مکانی برای برقراری تعاملات اجتماعی شهروندان و مکان به وقوع پیوستن رویدادها و فعالیت های اجتماعی شهروندان محسوب می شوند. در بیشتر شهرهای کشور مردم فضاهای شهری را به عنوان مسیری برای گذر می نگرند ، به جای اینکه فضاها آن ها را به مکث و مراودت اجتماعی تشویق کنند. اهمیت بیش از اندازه به سرعت، تکنولوژی و زمان، مقیاس ها را دگرگون کرده و باعث نادیده گرفتن نیازهای عابران پیاده و کمبود کیفیت در محیط های شهری شده که در نتیجه باعث تضعیف تعاملات اجتماعی شده است. افزایش کیفیت محیط های شهری و تعاملات اجتماعی در فضاهای شهری یکی از چالش های حرفه طراحی شهری بوده است. در پژوهش حاضر به بررسی نقش مولفه ای کیفیت محیطی بافت های فرسوده شهری بر ارتقاء تعاملات اجتماعی در منطقه ۵ شهر شیرازبا استفاده از ۳ مولفه (سرزندگی و پویایی، راحتی و آسایش ، هویت و حس تعلق ) پرداخته شده است. پس از استخراج مولفه های با استفاده از پرسشنامه با نمونه آماری ۳۸۴ نفر که تصادفی بوده و با انجام تحلیل های استنباطی و توصیفی آماری مطالعه حاضر از نرم افزار spss نسخه ۲۸ بهره برده است. که شامل آزمون همبستگی پیرسون و آلفای کرونباخ می باشد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که معیار پویایی و سرزندگی با ضریب همبستگی ( ۳۶/۰ ) دارای بیشترین تاثیر و معیار هویت و حس تعلق با ضریب همبستگی ( ۲۱/۰ ) دارای کمترین تاثیر بر ارتقاء تعاملات اجتماعی می باشند.

کلیدواژه ها:

کیفیت محیطی ، بافت فرسوده ، تعاملات اجتماعی ، شیراز ، منطقه ۵ شهر شیراز.