بررسی نقش مولفه های کیفیت محیطی بافت های فرسوده شهری بر ارتقاء تعاملات اجتماعی ( نمونه مودری : منطقه ۵ شهر شیراز)

امروزه فضاهای شهری به عنوان مکانی جهت برقراری تعاملات اجتماعی شهروندان و تجلی گاه حیات مدنی شهر و محل وقوع رویدادها و فعالیت های اجتماعی شهروندان در زندگی و حیات شهری به شمار می آیند. در بیشتر شهرهای کشور مردم فضاهای شهری را به عنوان مسیری برای گذر می نگرند ، به جای اینکه فضاها آن ها را به مکث و مراودت اجتماعی تشویق کنند. اهمیت بیش از اندازه به سرعت، تکنولوژی و زمان، مقیاس ها را دگرگون کرده و باعث نادیده گرفتن نیازهای عابران پیاده و کمبود کیفیت در محیط های شهری شده که در نتیجه باعث تضعیف تعاملات اجتماعی شده است. افزایش کیفیت محیط های شهری و تعاملات اجتماعی در فضاهای شهری یکی از چالش های حرفه طراحی شهری بوده است. در پژوهش حاضر به بررسی نقش مولفه ای کیفیت محیطی بافت های فرسوده شهری بر ارتقاء تعاملات اجتماعی در منطقه ۵ شهر شیراز با استفاده از ۲ مولفه (دسترسی، ایمنی و امنیت) پرداخته شده است. پس از استخراج مولفه های با استفاده از پرسشنامه با نمونه آماری ۳۸۴ نفر که تصادفی بوده و با انجام تحلیل های استنباطی و توصیفی آماری مطالعه حاضر از نرم افزار spss نسخه ۲۸ بهره برده است. که شامل آزمون همبستگی پیرسون و آلفای کرونباخ می باشد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که معیار دسترسی با ضریب همبستگی ( ۲۹۰ ) و معیار ایمنی و امنیت با ضریب همبستگی ( ۲۵۶/۰ ) بر ارتقاء تعاملات اجتماعی می باشند.

کلیدواژه ها:

کیفیت محیطی ، بافت فرسوده ، تعاملات اجتماعی ، شیراز ، منطقه ۵ شهر شیراز.